chemia

Ćwiczenie 2.

Analiza kationów I grupy analitycznej (Ag*» Pb²⁺, Hg 2**)

Do 1 mL badanego roztworu dodawać kroplami 3 mol/L HCl dopóty, dopóki powstaje osad. Po sprawdzeniu całkowitego wytrącenia osad odwirować i zdekantować.
Osad I: AgCI, PbCI,. IlgjCIj Osad przemyć 1 mol/L HCl i odwirować. Następnie do osadu dodać 1 mL wody destylowaną) i ogrzewać we wrzącej łaźni wodnej przez 10-15 minut Nie rozpuszczoną część osadu oddzielić na gorąco przez wirowanie a następnie dekantację.		Roztwór I: Jeżeli roztwór nie zawiera kationów grup U-V, należy go wylać.
Osad U: AgCI, HgiCh Do osadu dodać 10 kropli stężonego amoniaku i odwirować.		Roztwór II: PbCIj Roztwór podzielić na 4 części i badać na obecność jonów Pb^2* w następują^ sposób: 1) . dodać HzSO« - wytrąca się biały osad PbSO« (na szkiełku zegarkowym) 2) . dodać KzCtOi - wytrąca się żółty osad PbCrO< (na płytce Feigla) 3) . dodać KJ - wytrąca się żółty osad PbJz, rozpuszczalny w nadmiarze KJ (na płytce Feigla) 4) . oziębić-wytrącają się kryształki PbClj (w probówce) 0
Osad III: HgNHjCI 1 Hg Ciemny osad wskazuje na obecność jonów rtęci.	Roztwór III: Ag(NHj)j\ CT 1 nadmiar amoniaku Roztwór zakwasić 6 mol/L HNO) w obecności papierka wskaźnikowego. Wytrącenie się białego, serowatego osadu AgCI świadczy o obecności jonu Ag*.
1 1	1 ^Ag 1

UWAGI!

1.    I grapę kationów należy strącać z zimnego roztworu ze względu na większą rozpuszczalność chlorku ołowiu na gorąco niż na zimno.

2.    Niewytrącenie osadu rozcieńczonym kwasem solnym nie wskazuje na nieobecność ołowiu, ponieważ rozpuszczalność chlorku ołowiu (II) jest znaczna. Jeżeli badana próbka zawiera stosunkowo mało ołowiu, to wytrąca się on z grupą II i tam należy go wykryć.