Najważniejszymi wielocukrami są bez wątpienia celuloza i skrobia. Oba te polisacharydy są zbudowane z jednostek D-gluko-zowych. Celuloza jest głównym składnikiem strukturalnym roślin. Skrobia stanowi materiał zapasowy rośliny i występuje głównie w nasionach. Lepiej rozpuszcza się ona w wodzie niż celuloza, łatwiej ulega hydrolizie i dlatego jest znacznie łatwiej przyswajalna.
Zazwyczaj skrobia składa się w ok. 20% z frakcji rozpuszczalnej w wodzie, zwanej amylozą, i w 80% z frakcji nierozpuszczalnej w wodzie, zwanej amylopektyną. Składniki skrobi poddane działaniu kwasu lub pod wpływem enzymów stopniowo ulegają hydrolizie do dekstryny - maltozy, a w końcu do D-glukozy. Zarówno amyloza, jak i amylopektyna składa się z jednostek D-glukozo-wych, lecz oba te związki różnią się wielkością i kształtem cząsteczek.
Amylopektyna ulega hydrolizie do pojedynczego disacharydu -maltozy. Podobnie jak amyloza, składa się z łańcuchów jednostek D-glukozowych. Jej struktura jest jednak bardziej skomplikowana niż struktura amylozy.
n
Celuloza ma wzór (C6H]005)n. W wyniku całkowitej hydrolizy pod wpływem kwasu powstaje D- glukoza jako jedyny monosacha-ryd. Celuloza jest zbudowana z łańcuchów jednostek D - glukozowych; każda jednostka łączy się z atomem C-4 następnej jednostki za pomocą wiązania glikozydowego.
Celuloza różni się jednak od skrobi konfiguracją wiązania glikozydowego. Wszystkie wiązania glikozydowe w celulozie, podobnie jak w celobiozie, są wiązaniami beta.
Na cząsteczkę przypada co najmniej 1500 jednostek glukozowych.
157