CIMG0172

W większości książek na temat czarnej śmierci za sprawcę pandemii uważana jest dżuma dymieńicza.

G. Twigg (1984): The Black Death: A Biological Appraisal. London, Batsford Academic. Jest to pierwsza książka, w której zgromadzono dowody wskazujące. że dżuma dymienicza nie była odpowiedzialna za spowodowanie epidemii czarnej śmierci.

J.F.D. Shrewsbury (1970): A His tory of Bu bonie Plague in the British Isles. Cambridge. Wszechstronny opis epidemii w Anglii. Shrewsbury całym sercem wierzył, że Yersinia pestis była odpowiedzialna za spowodowanie plag, lecz jako mikrobiolog kliniczny wiedział, że w przypadku wielu epidemii było to niemożliwe. Jego wielokrotne próby zmierzające do usprawiedliwienia sytuacji zaszkodziły ważnej pracy. Jest to konieczna lektura, jeśli szuka się informacji na temat zarejestrowanych epidemii dżumy w bliskiej nam okolicy.

S. Scott, C. Duncan (2001): Biology od Plagues: Evidence from Historical Pop-ulations. Cambridge, Cambridge University Press. Nowe naukowe i matematyczne podejście do problemów epidemiologii.

W.H. McNeill (1977): Plagues andPeople. Oxford, Blackwell. Zawiera informacje ogólne.

P. Ziegier (1969): The Black Death. London, Collins.

J.N. Biraben (1975): Les hommes et la peste en France et dans les pays Eu-ropeens et Mediterraneens. Vol. 1 i 2. Mouton & Co and Ecole des Hautes Etudes en Science Sociales. Bezcenne opracowanie plag nawiedzających Europę w rozdziale geograficznym. Kompletna bibliografia. Przedstawione niepodważalne dowody dotyczące epidemii dżumy dymieniczej w Marsylii wiatach 1720-22.

S. Pepys (1054): Dziennik Samuela Pepysa. Przekład Maria Dąbrowska. PIW Warszawa, 1952. Najlepsze opracowanie na temat wielkiej zarazy w Londynie w latach 1665-66. Szczegółowe opisy codziennego życia przedstawione przez naocznego świadka wydarzeń.

D. Defoe (1722): Diary of a Plague Year. London, Everyman’s Library. Wspomnienia 6-letniego Daniela Defoe z czasów wielkiej zarazy w Londynie.

Swoje wspomnienia Defoe spisał w 1722 roku. Książka, mimo że krytykowana, jest wiernym opisem życia z czasów najstraszliwszej epidemii.

W.G. Bell (1924): The Great Plague In London in 1665. London, John Lane.

C. Creighton (1894): His tory of Epidemics in Britain. Cambridge, Cambridge University Press. Creighton jest dziekanem wydziału epidemiologii. Książka napisana z wielką dbałością o szczegóły, jest kroniką śmierci i chorób nawiedzających Wielką Brytanię.

W. Wood (1865): The History of Antiąuities ofEyam. London, Bell and Daldy.

Relacja z epidemii w Eyam napisana 30 lat przed odkryciem Yersina.

G. Karlsson (1996): Plague without rats: the case of fifteenth century Iceland.

„Journal of Mediewal History”, 22,263-84.

M.W. Dolls (1977): The Black Death in the Middle East. Princeton, NJ, Princeton University Press. Relacja na temat zarazy we wczesnym Imperium Islamskim

S. Scott, C. J. Duncan (1998): Humań Demography and Disease. Cambridge, Cambridge University Press oraz S. Scott, C. J. Duncan (2002) Demography andNutrition. Oxford, Blackwell. Wpływ dżumy na demografię w Europie. D. E. Davies (1986): The scarcity of rats and the Black Death: An ecological history.,, Journal of Interdisciplinary History”, XVI, 445-70.

A. Dyer (1997): The English Sweating Sickness of 1551: An epidemie anato-mized. Medical History, 41,362-84.

M. Taviner, G. Thwaites, V. Grant (1998): The English Sweating Sickness.

1485—1551: A viralpulmonary disease?. „Medical History”, 42, 96-8.

W. Fumess (1894): The History ofPenrith from the Earliest Period to the Prezent Time by Ewanian (William Furness). Penrith, William Fumess.

J. Hughes (1971): The plague at Carlisle 1597/8, Transactions of the Cumberland and Westmorland Antiąuarian and Archeological Society. 81, 52-63.

J. Longrigg (1980): The great plague of Athens, „History of Science”, 18, 209-25.

C. Pfister (1980): The Littre Ice Age: Thermo! and wetness indices for Central Europę, „Journal of Interdisciplinary History”, 10,665-96.

G. Twigg (1978): The role of rodents in plague transmissions: A worldwide review, „Mammal Review”, 8, 77-110.

G. Twigg (2003): The Black Death: A problem of population-wide infection", Lo-cal Population Studies, 71,40-52. Zawiera dowody świadczące, że szczur czarny nie występował w Anglii w okręgach rolniczych w czasie epidemii dżumy. L. Garrett (1994): The Corning Plague, New York, Penguin Books. Szczegółowy spis nowo powstałych chorób.

J. Miller, S. Engelberg, W. Broad (2001): Germs: The Ultimate Weapon, New York, Simon & Schuster. Obszerny materiał dotyczący broni biologicznej masowej zagłady.

261

B UŚ