Barwa jest cechą fizyczną wody, powodowaną głównie obecnością naturalnych związków organicznych. Substancje barwne występują w w'odach zarówno w formie rozpuszczonej, jak i w postaci koloidalnej.
Najczęściej przyczyną powstawania naturalnego zabarwienia wody jest wymywanie z podłoża substancji humusowych i innych produktów' rozkładu materiału roślinnego.
Do oznaczania barwy można wykorzystać metody:
- porównawczą według skali platynowo-kobaltow'ej lub wredług skali dwuchromianowo-kobaltowej,
- opisową, przez oznaczanie liczby progowej barwy,
- instrumentalną, za pomocą spektrofotometru lub fotometru w zakresie widma widzialnego w granicy długości fali od 400 do 700 nm.
Oznaczenie polega na sporządzeniu krzywej wzorcowej i porównaniu próbki badanej, bądź to w' sposób wizualny lub instrumentalny.
Za jednostkę barwy wód naturalnych przyjęto jednostkę Hazena (mgPt/dm3), która odpowiada intensywności barwy roztworu zawierającego w jednym litrze 1 mg platyny w postaci chloroplatynianu potasu (K2PtCU) oraz 0,5 mg kobaltu w postaci chlorku kobaltu (CoCl2 • 6H20).
W analityce rozróżnia się barwę pozorną i rzeczywistą.
Za barwą pozorną uważa się barwę wody spowodowaną obecnością substancji rozpuszczonych oraz drobnych cząstek zawieszonych w wodzie. Barwę pozorną oznacza się bez uprzedniego sączenia lub odwirowywania próbki.
Za barwą rzeczywistą uważa się barwę wrody poddanej uprzednio odsączeniu lub odwirowywaniu, pozbawionej mętności.
Za podstawę oznaczania barwy przyjęto metodę instrumentalną w oparciu o krzywą wzorcowrą w-edług skali dichromianowo-kobaltowej wg PN-74/C-04558.