DOBRA TRWAŁE

DOBRA TRWAŁE

Ewangelia według św. Łukasza, rozdział 12, wiersze 32-34

Pan Jezus przyrównał pierwszą wspólnółę chrześcijańską do małej trzódki, którą Bóg bardzo sobie upodobał. Ta niewielka grupka ludzi otrzymała obietnicę królestwa niebieskiego. Pan Jezus wyraził to w słowach, które zapisał św. Łukasz w swojej Ewangelii: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo".

Jednak ta obietnica spełni się tylko wówczas, jeśli ci, którzy pójdą za Jezusem, będą Go w swoim życiu naśladować. Nie będą przywiązani do dóbr tego świata, które przemijają i nie są trwałe. Jednak gdy zdobędą się na poświęcenie dla ludzi potrzebujących, to będą gromadzili duchowe dobra, niezbędne przy wejściu do królestwa niebieskiego. Pan Jezus tak o tym mówi: „Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze".

Co dostrzegłeś, mały misjonarzu?

Niezwykle ważne są słowa, które zachęcają nas do gromadzenia skarbów duchowych. Chodzi tu oczywiście o dobre uczynki, dobre słowa i myśli, o modlitwę... Przez to bowiem możemy sobie zasłużyć na niebo. Są to skarby niezniszczalne. Nikł nam ich nie odbierze. Są więc dobrami trwałymi, to znaczy takim, które będą na zawsze zapisane u Pana Boga.