DSC00192 2

394

dług którego I e&ł nu mapłu miał OtyerMitdA¹ W tWMU 40 **»wa»i wwedwti¹. Ptwfewaz I »ążeń <klAtVi Włfdtft¹ W)** Stóp wwsteAsktoh -•" • >MP» = 13 cah. >_!+j paujedtesfee-uiu jednostek w łtełnłku I miMtowwikw ułamka skali otwjymwjtemy:

\ M~ X»-«—-i——-¹t;?S$0

ł 40 a 12«>aN

N« ittupaeh aivhtW'ałn\vh > tSOMtów¹ h zatwm rwsyskw-go nKw*.***' s-talę 1 4200. Wynikającą » tOnnnly, v 1 {'Al aa mapie odpowrada w kwak- 50 sążniom. Poro**r I sąZeń łOsyjski- ? stóp rosyjakteh, ras i sto^s¹ - I'cali, stąd

I;8fn —    ---»P4M0

sO ? łS<eałl

W Rosji oaisktcj stosow-awo tóWfitóS skalę o cUKSMęcKskrotwe większym sraaawrai--ku, otyli skulę:!: 84rtO.

u';' g PtwMteżhote skał

Podczas korzystania ) map |M zedsiAwiątącwh ten $mr fragment terem¹. Kecz sporządzonych w różnych skalach tnote żachodżłć pfltóteha prrrmestemai pewazgo odciska k z mapy w skali I :M_{ na drop mapę W skali I Al¹ «a której ten sam odcinek o dSugoso selenowej /. posiada długość /j. Można więc napisas' i\>wwarno

z którego wynika propotąja:

i.¹L    (122>

f\ w_}

Jak widać długości identycznego odcinka terenowego i wyznaćasaegjo na napach w różnych skalach, są odwrotnie ptópot^OMhte do mianowników skal tych map, Fs> prostym przekształceniu wzOi (12.2) można także zapisać w postaci

.W, mL u    (K2a)

■ h

Na podstawie zależności (11.1¹) można \\ięc o&teśUo mc-znaną skałę; nuąw. która nr posiada opisu skali liczbowej ani podtiaBd, W tymoołu na nsapach p¹ztcfeaw ąj&cycfe £a sam fragment terenu w skali znanej i meznanęj idonty fikujemy okisk nrwoneme przez te same punkty terenowe i mierzymy t dokładnością do it\l roilintetra tch dttwgoścr I¹, k Na podstawie wzoru (I2.2a) okieSlimy mianownik skali ,Wj dtngiej mapy.

Przykład:

Na mapie w skali 1:50QO oraz na mapie w meonawei skałi l;V_- zidentyfikowano i pomierzono ten sam odcinek terenowy, otrzymując wy niki: k - 2?,$ mnv h ¹ 354 m Mianownik skali drugiej mapy wyniesie więc

M_} • (27,8 .U, 1) .SOOO ¹ 41^4 ¹ 42¹\\ i zatem nieznana skala mapy wynosi 1:4200.

1

1 sążeń wiedeński ¹ 1,896 484 m.