DSC00274(1)

Ćwiczenie 2: Wykrywanie aktywności katala?y

Zasada:

Tlen, powstający w wyniku rozkładu nadtlenku wodoru przez katalazę, wydziela się z roztworu powodując jego silne pienienie.

Wykonanie:

1. Do 3 probówek dodaj podane w tabelce objętości poszczególnych roztworów.

Zawartość probówki nr 3 przed dodaniem H?Q? należy zagotować (wstawić na 5 min, do wrzaceł łaźni wodnej), a następnie ostudzić!

1- probówka nr	hemolizat [mL]	0,1 M bufor fosforanowy pH 7, [mL]	roztwór NaCN	3% roztwór I nadtlenku wodoru
1	0,1	2,0	0	10 kropli
2	0,1	2,0	3 krople	10 kropli
O	0,1	2,0	o	10 kropli
	zagotuj i ostudź

UWAGAl NaCN to silna trucizna!

Zaobserwuj i zanotuj wyniki doświadczenia oraz sformułuj wnioski.

ćwiczenie 3: Ozna» ■mnie aktywności peroksydazy glutationowefes

Zasadai

Metoda jest oparta na reakcji przebiegającej w dwóch etapach. W etapie I peroksydaza gfutatiónowa (GSH-Px) reaguje z nadtlenkiem tert-butylu (t-BOOH) i zredukowanym glutationem (GSH). w wyniku czego GSH ulega utlenieniu do formy GSSG. Etap drugi polega na redukcji GSSG do GSH przez enzym - reduktazę glutationową (GR) - przy udziale NADPH+H* jako reduktora. Utlenianie NADPH+H* powoduje spadek absorbancji przy długości fali 340 nm, co jest mierzone 'spex irofotometrycjąijf. Aktywność GSH-Px oblicza się na podstawie ubytku zredukowanej formy koenzymu w czasie (sprzężony test Warburga).

peroksydaza

rc-^-kcj'3 1: t-BOOH + 2 GSH glutationowa ^ t-BOH + GSSG

reakcja 2: GSSG + ŃADPH + H^ł

reduktaza

glutationowa

2 gSH + NADP⁺