DSC02036

stronica 8 EN IS012947-3:1998

7.8 Przygotowanie przyrządu

Po zamocowaniu próbek roboczych i materiałów pomocniczych umieścić płytę prowadzącą uchwyty próbek na przyrządzie oraz uchwyty próbek i trzpienie na odpowiednich stanowiskach pracy, a następnie na każdym trzpieniu umieścić dodatkowy obciążnik odpowiedni dla danego badania.

8 Sposób wykonania badania ścierania

Zgodnie z odpowiednimi seriami pomiarowymi podanymi w tablicy 1 dla badania ścierania uprzednio wyznaczonego według ISO 12947-2, wybrać liczbę suwów ścierania. W przypadku określonych rodzajów wyrobów przeprowadzić wstępne przygotowanie próbek zgodnie z 7.5.2 ^N5) i przygotować próbki według rozdziału 7. Włączyć przyrząd.

Wymaganą liczbę próbek o znanych masach poddać ścieraniu, stosując wybrane przedziały kontrolne z wytypowanych serii pomiarowych, np. dla serii pomiarowej a z tablicy 1, poszczególne nastawienia liczby suwów ścierania wynoszą 100, 250, 500 itd.

Zdjąć obciążnik i ostrożnie wyjąć uchwyty próbek z przyrządu. Sprawdzić, czy na powierzchni próbek nie ujawniły się nieprawidłowe zmiany (np. nopy lub pilling, załamania, ubytek pęczków w wyrobach z okrywą). W przypadku wystąpienia takich nieprawidłowości wykluczyć te próbki robocze. Jeżeli wszystkie próbki robocze wykazują takie zmiany, należy przerwać badanie. Jeżeli tylko na niektórych próbkach występują wymienione zmiany, to prowadzić badanie do uzyskania wymaganej liczby próbek. W sprawozdaniu z badania należy odnotować zaobserwowane nieprawidłowości oraz liczbę wykluczonych próbek roboczych.

W celu wyznaczenia ubytku masy próbek roboczych wyjąć je ostrożnie z uchwytów próbek, chwycić pincetą i usunąć z obu ich stron starty materiał (szczątki włókien) za pomocą miękkiej szczotki, bez dotykania próbek palcami. Po aklimatyzacji próbek roboczych w znormalizowanym klimacie, wyznaczyć masę każdej z nich z dokładnością do 1 mg.

9 Wyniki

Dla każdej próbki roboczej obliczyć ubytek masy z dokładnością do 1 mg jako różnicę masy próbki roboczej przed i po badaniu.

Z ubytków masy próbek roboczych, po takiej samej liczbie suwów ścierania, obliczyć wartość średnią, przedziały ufności i odchylenie standardowe z dokładnością do 1 mg, a względne granice ufności i współczynnik zmienności - z dokładnością do 0,1 %.

W przypadku prowadzenia badania z zastosowaniem poszczególnych wartości suwów zgodnie z tablicą 1, jako wskaźnik odporności na ścieranie badanego płaskiego wyrobu przedstawić na wykresie średnie ubytki masy dla odpowiadających im liczb suwów ścierania w funkcji liczby suwów (w razie potrzeby zaznaczyć granice ufności dla średniej).

Jeżeli jest wymagane, ocenić zmianę barwy zgodnie z ISO 105-A02.

UWAGA W ISO 5725 podano literaturę dotyczącą statystycznej lub organoleptycznej oceny tekstyliów za pomocą powszechnie stosowanych wskaźników.