DSCF5291

L. JASIŃSKA

W Polsce przeważają gleby słabsze o niskiej żyzności i małej zdolności maga, zynowania wody, często nadmiernie zakwaszone, nadające się do uprawy głównie żyta, owsa i ziemniaka. Gleby przydatne do uprawy pszenicy i buraka cukrowego,®' wskaźniku bonitacji 1,2-1,8, stanowią zaledwie 25% gruntów ornych (tab.a 1.2), W ponad 50% polskich gleb występuje niedobór fosforu, a w ponad 60% - potasuj W ponad 30% - magnezu.

Tabela 1.2. Zasoby gleb uprawnych w Polsce w 1990 roku

Klasa	Wskaźnik bonitacji	Obszar fizyczny		Obszar przeliczeniowy
		(tys, ha) ^1	| '#15	(tys, ha)	m
I	1,8	69	Bp	124	0,7
II	1,6	544	2,9	870	4,8
III	1,2	4202	22,4	5042	27,9
, IV	1,0	7493	.39,9	7493	41,5
V	1,0	4267	. 22,6	3414	18,9
VI	0,5	2230	11,8	1115	6,2
Razem		18805	’ liii	18058	100,0

Biorąc pod uwagę warunki przyrodnicze, możemy stwierdzić, że syntetyczny wskaźnik jakości rolniczej przestrzeni produkcyjnej w Polsce wynosi zaledwie 57-64%, wskaźnik klimatu - 75-80%, a jakości gleb 57-80% w porównaniu z wybranymi krajami Unii Europejskiej (tab. 1.3).

Tabela 1.3. Jakość rolniczej przestrzeni produkcyjnej wybranych krajów Unii Europejskiej i Polski

Wyszczególnienie	Unia Europejska*	Polska
Klimat	100	75-80
Gleba	100	57-80
Syntetyczny wskaźnik jakości	100	57-64
rolniczej przestrzeni produkcyjnej

*Belgia, Holandia, Francja, Niemcy.

Wyposażenie rolnictwa w środki produkcji i poziom nawożenia były do końca lat osiemdziesiątych stosunkowo wysokie. Od 1950 do 1990 roku następował systematyczny wzrost wydajności dzięki zwiększeniu stosowanych środków produkcji, wykorzystaniu postępu genetycznego i doskonaleniu agrotechniki. Sytuacja ekonomiczna i zmiany systemowe w latach dziewięćdziesiątych doprowadziły do zahamowania tempa wzrostu plonowania, do czego przyczyniło się też zmniejszenie