DSCF5447

167

4. Pszenżyto

pszenicy nad chromosomami żyta w stosunku 2:1, są często pośrednie. Rozwój fazowy zbóż opisano w rozdziale 1.3 oraz przedstawiono na rysunku 1.11.

System korzeniowy pszenżyta wykazuje cechy pośrednie między systemem korzeniowym żyta a pszenicy. Z tego względu wymagania glebowe pszenżyta są również pośrednie. Liczba korzonków zarodkowych wynosi najczęściej od 3 do 5. Pochewka kiełkowa, podobnie jak u żyta, przybiera dość intensywne zabarwienie antocyjanowe.

Źdźbło form ozimych ma długość od 105 do 120 cm, a jarych - od 105 do 115 cm. Międzywęźla są pokryte nalotem woskowym, a dokłosie — najczęściej omszone, podobnie jak żyta.

Liście pszenżyta są duże i szerokie, równowąskie, na wierzchołku zaostrzone. Uszka i języczek są podobne jak u pszenicy.

Kłosy (rys. 4.3) są duże i ościste. Mogą być zbite lub luźne, w kształcie wrzecionowatym, maczugowatym lub cylindrycznym. Przed kwitnieniem niektóre odmiany są antocyjanowo zabarwione, co upodabnia je do kłosów żyta. Dokłosie i kłosy pełnią ważną rolę w fotosyntezie, ze względu na dużą powierzchnię asymila-cyjną plew i plewek.

W kioskach jest najczęściej 3-5 kwiatów, w których wykształcają się zwykle 2-3, rzadziej 4 ziarniaki. Plewy, podobnie jak w tetraploidalnych gatunkach pszenic, są krótkie, wąskie, z wyraźnym żebrem (kilem) ciągnącym się wzdłuż całej długości, a na wierzchołku szydłowato zakończone. Plewki mają cechy plewek pszenicy i żyta.