DSCF5617

328 F. Ceglarek, K. Zarzecka

W bulwie wyróżnia się część pępkową, która łączy bulwę ze stolonem i część ą wierzchołkową. W części wierzchołkowej znajduje się większość oczek, które’są | rozmieszczone na bulwie spiralnie, podobnie jak liście na łodydze. Oczko składa się j z łukowatej brwi {blizny po łuskowatym liściu) i najczęściej z trzech pączkówn głównego (środkowego) i dwóch bocznych (zapasowych). Wyróżnia się: oczka bawi dzo płytkie, zagłębione do 1 mm, płytkie 1,0—1,6 mm, średnio głębokie — 1,7—2,3 mm i bardzo głębokie — do 5,0 mm. Z oczek na bulwie po zakończeniu okresu spoczyifl ku wyrastają kiełki. Są to pędy, które tworzą się zarówno w ciemności, jak i na świetle. Kiełki wyrosłe w ciemności, zwane etiolowanymi, są białe i wysmukłe. Są; one niepożądane i należy je usuwać. Kiełki świetlne rozwijają się na bulwach umieszczonych w świetle rozproszonym, w temperaturze pokojowej. Są grubej krótkie (1—2 cm). Składają się z trzech części: nasady, z której wyrastają korzenie przybyszowe, szyjki będącej zawiązkiem pędu i wierzchołka z zawiązkami liści (rys. 1.3). Kiełki świetlne są stałą rozpoznawczą cechą odmianową.

Kys. 1.2. A — roślina ziemniaka: 1 — bulwa mateczna, 2 — korzenie przybyszowe, 3 — stolony, 4 — młode bulwy, 5 — pędy wyrastające z oczka bulwy matecznej,

6 - łodyga, 7 - liść, 8 - kwiatostan. B - pęd zakończony kwiatostanem (Zabawski)