DSCF5627

\ is F. Cechami:* _t k, Zarzecka

.    odmian odpornych na sionkę zicmnitó

Prowadzona prze* pcw-cn «    | ĘJt _#ię, ,_c „onk. ■

arn mc powiodła    |fl| _d|f, Lj. Ponadto odmiany odporu,

dostosować sio do odmian uwazanycn ^{u u}jh    ^j

na stonkę odznaczały się wysoka zawartością gltkoalkaloidów, przez co były me-

smaczne.    .    2fm__

Hodowla odmian odpornych na zarazę ziemniaka ma długą, ho co najmniej 100-

letnią historię. Hodowlę tę utrudnia w znacznym stopniu zmienność czynnika sprawczego i jego szybka adaptacja do zmieniających się warunków środowiska, ale cechę tę uwzględnia się w programach hodowlanych.

Hodowlę odmian odpornych na mątwika ziemniaczanego rozpoczęto w 1958 9 gdy wykryto ogniska tego szkodnika. Pierwszymi odmianami odpornymi były Th pan (1973) i Ryś (1974). W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp w IkkIow odmian odpornych na mątwika R₍₎| - obecnie 67% odmian znajdujących się w rcje*| strze (77 na 112 odmian nie ulega tej chorobie). Odmiana Drop jest ponadto odporna na patotyp P_a* drugiego już gatunku mątwika agresywnego.

które z nich wykazują odporność na zarazę ziemniaka i na mątwika. Konkurcncyj-J ność polskich odmian na tle odmian zachodnioeuropejskich wynika właśnie z dużej ich odporności na wirusy i na zarazę oraz z lepszego przystosowania do warunków przyrodniczych naszego kraju.

W hodowli nastawionej na cechy ogólnogospodarcze uwzględnia się wczesnoś^I odmian, zawartość skrobi i plenność.

W okresie powojennym uprawiano głównie odmiany selekcjonowane, brakowało natomiast własnych odmian bardzo wczesnych i wczesnych. Aktualnie ich liczba zupełnie zaspokaja wymagania rynku. Odznaczają się one także odpowiednią jakością, właściwą dla ziemniaków uprawianych na wczesny zbiór, oraz odpornością na choroby wirusowe.

Hodowlę ukierunkowaną na zawartość skrobi w odmianach przydatnych dla przemysłu wytwarzającego skrobię, płatki ziemniaczane oraz do produkcji spirytusu w gorzelniach rozpoczęto od 1955 r. Wyraźny impuls do zintensyfikowania prac hodowlanych dał przemysł ziemniaczany, zainteresowany dużą zawartością skrobi w przerabianych bulwach. Obecnie, mimo wielu wcześniejszych problemów (ujemna genetyczna relacja połączenia wczesności z plonem skrobi, brak zainteresować plantatorów odmianami wczesnymi o dużej zawartości skrobi, ale słabo plonujący* mi), hodowla spełnia oczekiwania przemysłu ziemniaczanego.

Hodowlę roślin odpornych na wirusy podjęto w 1954 r., wykorzystując w niej geny skrajnej odporności na wirusy Y i X. Pierwsza odmiana San, skrajnie odpornej na te dwa patogeny, została zarejestrowana w 1980 r. Zrejonizowanie na początku lat 80. nowej generacji odmian o skrajnej odporności na wirus Y potwierdziło przodującą w tym zakresie pozycję Polski w Europie i na świecie. Dalsze sukcesy hodowlane to wysoka odporność na wirusy liściozwoju i M. Aktualnie proponuje się rody łączące odporność na pięć wirusów (liściozwój, Y, M, X i S). Dodatkowo nie