DSCF6259

Ift

sptK/ynku uK^Aw są daehow«t₀ \ MtwhwIW wynosi odi*%_% \ stanowią girupę parafilctyc/iią. _SyJo _|( 11    V

dwna innymi:    |

i ®311 jvjł

jako nailrodriny, Em S|F \ J^Xa\ jadMiinluiikik_ % \N>XS|

■■Li

fck ipppll roslm (flocniuj m. ¹ NiL^H*    \

tóęki otgwti/mom symbiotyv/ny_n, _/ '^Sl, ^|JV jest Wih\ wielkości od I mm do |q "^s% iiaM?k Mmbitk ĄfhlijolŁ

-

khĄw i .\7k'ihn\ynii siojiami _?ą ⁽⁾\

arkami Skrntlla pietraj i dnjgicj |)_ar^^1C%ii Njj\

Podr/ąd Sttmrrkmks pjj^

i (.to A

NaM/inii \hmbd\i :m w

wielkości i iHulobnic jak reszta ciała    _

We współczesnej faunie ivpix'zentotvane *dtie - mączlikowatc, skupiają )J^|)!^ je? V siwienlfono około 15 gatunków.

I Sadrodam .iplmiim mszyce:    1

1 odnoia typu bieżnego. 12-czlonoivymj _S|„ ,** dw orno pazurkami. Odw łok 9-członowy, kt<W ' m stożkowaty ogonek (cawb), a sicmit phn'. ^ tó| hnorodnjdi na granicy piątego i szóstego ^ Ijr rakowate syfony. Nadnodzinn obejmuje w skali 4300 gatunków ; w Polsce stwierdzono występowy, W

„-...-I    ¹ niC POflyJj

B Nadrodzina Pjwtmiilea - filokseiy: ciało pohjj mm nalotem, czulki 2-5-czlonowe, skrzydła o mk 1 wielkości (pierwsza para większa) i zredukowanym odwłok bez syfonów. W spółcześnie nrpmiowane sąp^SP dżiny: idclpb (50 gal.) i PMkerulae (75 gal.).

I Nadrodzina Pnlloideu - koliszki (= miodówki): skierowana ku dołow i i lekko ku tyłow i. Skrzydła bez ufyjj^ poprzecznego i w sianie spoczynku ułożone $4 daszkowa^ ciałem. Trzecia para odnóży jest typu skocznego. Nadrodzina

■ J <

/ " . f ; _{6 r}od7.»n. W Polsce zarejestrowano wystę-

' '^f V 0 ^czerwce: ^ ^osa‘

^jednym pazurkiem. Samice są najczęściej f i ^    | l,_/ski7,ydle, Samce uskrzydlone, o uwstecz-

/ m ./jg\V *^uw 4

_{& -_t gębowym- jednak u części gatunków znane są tyl-₀₈iadle okrywają się twardą tarczką o różnym LT^ce-^f0 _caj_{ąC w}iele cech swej pierwotnej budowy. Podrząd ' V¹ ^rodziny.¹ któryeh 14 występuje w Polsce (około 140

kr 2* ^

S|

I)™ , i^J,    . *

r -ii obecnej opisano łącznie ponad 80 000 gatunków He-

* pocl"^vl

n.-#r

na wysokości przednich bioder,

i;¹

jj, pluskwiaki przechodzą przeobrażenie niezupełne, ^podobne do osobników dorosłych, mogą wylęgać się zatajaj ^^żony^eh P^rzez wtoiki pokolenia jedno- lub dwu-^_eg_0ł jak i być rodzone przez samice pokolenia dzieworod-fi (jednoplciowcgo). Ten drugi sposób rozmnażania dominuje ^llć _/Woju krajowych mszyc. Przez cały niemal okres wegetacyjny " ^pują o nich samice rozmnażające się dziewo- i źyworodnie, jedynie w krótkich przedziałach czasu, najczęściej pod koniec _c,_/olUi wegetacyjnego, pojawiają się samce pokolenia dwupłcio-_vVCg_0f Rozwój larwalny obejmuje kilka stadiów, np. u mączlików 4_t l czego tylko pierwsze jest ruchliwe. U mączlików pojawienie _sję postaci dorosłej jest poprzedzone stadium tzw. puparium.

Ekologia. Pluskwiaki zasiedlają większość środowisk wodnych i lądowych niemal na całej kuli ziemskiej. Niektóre z nich są spotykane na powierzchni tropikalnych mórz i oceanów, nierzadko setki kilometrów od lądu. Mogą być również przenoszone przez wiatr, pokonując w ten sposób znaczny dystans i osiągając pułap kilku tysięcy metrów. Wiele gatunków pluskwiaków to roślinożerny, nierzadko o dużym znaczeniu gospodarczym jako szkodniki roślin. Wysysają one soki z roślin, zaburzając poważnie ich procesy fizjologiczne. Powoduje to osłabienie roślin, a nawet ich zamieranie. Pluskwiaki bywają również przenosicielami wielu grup drobnoustrojów chorobotwórczych (wektory chorób). Nie brakuje wśród nich również gatunków drapieżnych, które atakują drobne bezkręgowce (np. Reduviidae\ oraz pasożytów kręgowców (np. Pulicidae). Gatunki roślinożerne tworzą często kolonie, składają-