DSCF6262

202

202

siatkoskrzydfe,

NeuropteM

^otyko owadów WKKKtĘgggggggĘg|

Ekologia. Są to zwierzęta kosmopolityczne, ty-ców żywi się sokami i tkankami roślinnymi. jedn^S**    ’ T

tunki graybożcme, drcwnożemc, jak również    I

larwami i jajami innych drobnych bezkręgowy ^^e-ków to ważne lub potencjalne szkodniki upraw. |ł% jK z niszczeniem tkanek roślinnych są również nr/etw ^ v V

■HI

v

A I

k

me

w\

I

prymitywnej budowy, choć nic zawsze homonomic^ ”•) w wykazuje tendencje do zmniejszania się, a śródtułów ₍i

1 i

rząd chwytny. Dwie paty błoniastych skrzydeł, podobn^\^

nia. Obserwuje się rów nież tendencje do kryptostemii_łC°

stopą. U Mantispkfoe pierwsza para odnóży jest przeks>i t8| $

...    '^v'*9łtft_fc m

zwykle pojedynczo w środowisku. U przedstawicieli ^ dae sterczą one na cienkiej nóżce ponad powierzchnię

i

bakterii i grzybów chorobotwórczych.

Siatkoskrzydle - Neuroptera

Charakterystyka. Formy drobne. dwumi|jm_elr mgidae) do dużych, osiągających ponad 70^ | leleoniidae). Głowa niezbyt duża. z wydatnymi _0r-, i przyoczkami, które mogą niekiedy zanikać. Cz^ \ \ loczłonowe. typu s/.ezeciniastego, paciorkowatcg₀!%j\ watego. Aparat gębowy gryzący typu oitopteroi^ °

im

......JSJ

stemitów w głąb ciała. Odnóża zwykle typu bieżnego ₂ Nkj

etanu II    ni^ru/ST# nara nHmV/v if»ct nr-.„i. vzłs. %

są w stanie spoczynku składane dachowało ponad ciałek ^0' lotu pracują niezależnie. Ich użylkowaniejest bardzo g^, żyłek podłużnych obejmuje dużą liczbę żyłek popr^ V nazwa - sieciarki (siatkoskrzydle). U Coniopterygid_Qe ^ ulega uproszczeniu. U niektórych Chrysopidae u pods^^k | radialnej znajduje się organ słuchowy umożliwiający cję. Odwłok dosyć długi, niekiedy ze szczątkowymi rylcowymi (np. Sialis).    ‘9$®

Nazwę neuroptem (gr. neuros - siatkowany, />/ero/j _ zawdzięczają one bogatemu uźyłkowaniu skrzydeł.

Systematyka. Prymitywne sieciarki pojawiły się j^^ i były dobrze reprezentowane przez cały mezozoik, co po^ ją bogate materiały kopalne. Na święcie opisano dotychczg^' 5000 gatunków zaliczanych do 17 rodzin i 6 nadrodzin. ty :^j występuje około 80 gatunków'.

Biologia. Przechodzą przeobrażenie zupełne. Jaja składy

i

jecza je przed drapieżnikami i kanibalami l jaj wylęgają jjgeipodiałne larwy, które w poszczególnych rodzinach irają i\i⁰ ^ proporcje ciała i specyficznie uformowane zuwauki Żenionych wypadkach ich szczęki są zmodyfikowane, peł.

$⁰ |ę ssawki. Przekształcone cewki Małpighicgo wytwarzają ii>^ który jest wykorzystywany prze/, nic do konstruowania f „ów larwalnych i poczwarkowych, Rozwój osobniczy trwa od $ zgodni do kilku miesięcy, choć u pustynnego gatunku Miller* ^atttiosus może przedłużyć się do 5 lat.

b0f *    i • i

ekologia- Zamieszkują lasy, zarośla i łąki. Postacie dorosłe są skowanymi drapieżnikami bądź nic pobierają pokarmu, larwy

(Citsy^wn'^c P^oluj^{ą na} P^owicrzchni ||P iChmopiilae), w lejko ^,,ł _ch pułapkach ziemnych (Mymeleontidae) lub w wodzie i5i-' jd_ae, Osmylidae). Pobierają pokarm \y postaci płynnej, wstrn ^iąc do ciała ofiary enzymy ułatwiające uporanie się ze zdobyt/ą . -_ej strawienie. Niektóre gatunki, np. z rodzaju Chrysnperk wy-^ystywane są do biologicznego zwalczania szkodników roślin ^wnych.

Skorki - Dermaptera

Charakterystyka. Ciało wydłużone i lekko spłaszczone, wici Ilości od 4 mm do 80 mm. Ubarwienie zwykle jednolicie biązowe i_ub czarne, rzadziej pasiaste lub plamiste. Głowa niezbyt duża. za* opatrzona w 6- do 15-członowe czułki i niewielkie oczy złożone. 0 form ektopasożytniczych oczy mogą być zredukowane, a nawet całkowicie zanikać.

skorki, Dwiwp/tj

Ryc.69.

Pne<Jj»*«d«korkÓP

«9