DSCN0454

Nóż tokarski zamocowuje się silnie w imaku nożowym, tak żebv możhwie najmniej wystawał swa częścią roboczą poza unak / " i na drgania). Wierzchołek ostrza noża pow.men się „Vdovvać na linii kłów tokarki (rys. 171). Przy innym zamocowana ulegają zmianie kąty natarcia Y i przyłożenia «, co ujemnie

wpływa na proces obróbki.

Przedmioty krótkie zamocowuje się zwykle w uchwytach zwykłych lub samocentrujących. Uchwyt zwykły, tzw. tarcza tokarska. jest przeważnie 4-szczękowy, a każda szczęka przesuwa się niezależnie od innych, co umożliwia dowolne ustawienie pi zed-miotu, przydatne np. do zamocowywania przedmiotów o złożonych kształtach. Rys. 172 przedstawia tarczę tokarską z zamocowanym na niej wspornikiem. Uchwyty samocenti ujące, pizeważ-nie trójszczękowe, mają szczęki sprzężone, przesuwane jednocześnie za pomocą klucza (rys. 173).

Rys. 172. Tarcza tokarska

Rys. 173. Uchwyt tokarski trój szczękowy samocentrujący

Powierzchnie walcowe obrabia się zwykle w dwóch etapach -

stenńrn ^PrZef ^{t0CZenie Zgrubne (}§^rub°ść Wióra 3-5 mm), a n; mnieh ^Pn1°^{Z t0CZenie} wykańczające (grubość wióra 1-^2 mm li w przedmiot ^{U rz}^^ania wymaganej średnicy nóż wgłębian stoczeniu 3 • -°^{C CZ}°p'’ ^posuwa^^c go od konika do wrzeciona. I

KS¹!«£^ir*^y !i5    J'^ż<

całej długości P'/vn - • ^{ą anej}’ ^powtórnie skrawamy wałek r

••^pow,a™ * * *    po*

Większość tokarek ma na

nego tulejkę _z podziałką. Umożliwiano^P°'^{SUWU poprzecz}*

dana głębokość skrawania. Wartość nr,!! ^{Ustawieme noza na} **■

jąca działce pierścienia nie jest jednał ^{SUnięCla n0za od}P°^wiada-

kach i dlatego przed przystawieni i?™ ^{We WSZyStkich tokar}-(rys. 174)    ^ ^{P om} do toczenia należy ją określić

rysunku⁰!?^ “7^° ^UŻywane •% "oze przedstawione na lysu u 149 a do toczenia wewnętrznego — na rys. 151. Kształt

,ch zalezy od metody toczenia. Odlewy lub odkuwki mogą mieć

zgrubnie wykonane otwory. Jest to opłacalne, gdy chodzi o otwory

o średnicach ponad 40 mm. Jeżeli średnice są mniejsze, bardziej

Rys. 174. Tulejka z po-dzialką

Rys. 175. Łącznik przegubowy do zamocowania wiertła do rozwiercania otworu na

tokarce

l — chwyt łącznika, 2 — gniazdo ra chwyt narzędzia, 3 — oprawa, 4 — sworzeń, 5 — kulka oporowa, 5 — czasza

celowe jest wiercenie otworów z zastosowaniem łącznika przegubowego (rys. 174) i wytarzanie. Jeżeli średnica otworu musi być bardzo dokładna, a powierzchnia jego gładka, to otwór wykańcza się rozwiertakicm maszynowym.

o)

f

Rys. 176. Toczenie powierzchni czołowych: a) od środka, b) ku środkowi

u ■ „™łnwvch (planowanie) wykonuje się Toczenie powierzchni    w uchwycie (rys. 176).

przeważnie po zamocowaniu p    ^ kłach. Przy toczeniu po-

Można również zamocować prze mio    _{k ędzi} j_est korzyst-

Przecznym kierunek posuwu od środka ku

125