DSCN1747

Kultu_ra 95

j^sadmezy. P^dnitt sZT"™'" ^stanow>

^108,1 kultury. Ą _Ki , '^nUJ^CSo'^vaⁿⁱa socjo-wskazuje. z_c ,,_dvh' ^T^{ka Il9g|}. 351 ^się odnosić do kultun^°^jf ^kuItur> miała musiałaby stanowić nadh,!^ ^pojęteL ^lnnych specjalnsch d^as^d°'^W

l Critical ne\tew vj - -......

„,1. Pcabody Muscum, Cambndgc. Mass

_n._ch gratyfikacji- planowania, ciągłości re-rutyny, przewidywalności, koncentracji sobie, opanowaniu emocji, indywidualnej wiaOg^odnośc,‘ kontroli nad sytuacjami społecznymi i rezerwie w stosunku do rozbitych codziennych okoliczności. Druga gładzie nacisk na hedonizm. spontaniczność autoekspresję, poszukiwanie nowych doświadczeń, podniecenie, agresywność ról _meskich, beztroskę, łatwy kontakt z innymi jn>.” [K. Frieske 1987. s. 115]. Obie te kultury występują równolegle.

'Leon Dyczewski [1993, s. 36] odróżnia kuiTun? w ujęciu antropologicznym („wszystko. co człowiek czym i i w czym się wyraża jako człowiek, jest kulturą") od kultury w ujęciu socjologicznym, lub inaczej (za A. KJoskowską), kultury w ujęciu dystry-butywnym W tym drugim typie ujęć wy odrębnia się poszczególne kultury i uwaga badacza koncentruje się na ich cechach swoistych, odróżniających jedną kulturę od innej (np. kulturę polską od niemieckiej). L. Dyczewski wskazuje, że kultura w ujęciu dystiybutywnym może być rozumiana na trzy sposoby: I) jako zbiór oryginalnych elementów (podejście typowe dla etnografii): 2) jako system elementów i ich powiązań bada się głównie procesy integrowania różnych elementów w harmonijną całość; 3) jako system znaczeń (semantyczne rozumienie kultury) wychodzi się z założenia. że tym samym elementom w różnych kulturach może być nadawany odmienny sens, dlatego najistotniejsze jest badanie znaczeń przypisywanych poszczególnym elementom kultury przez jej członków.

2. Ujęcie wąskie - kultura rozumiana jest jako kultura ducha (cultura aninti). W jej zakres wchodzą m.in. takie dziedziny, jak filozofia, religia, nauka, sztuka. Proces komunikowania, będący immnnentną częścią każdej z tych dziedzin, zakłada umiejętność posługiwania się znakami oraz symbolami. /■ tego względu kultura w wąskim rozumiemy ujmowana jest często w kategoriach semiotycznej koncepcji kultury (gr. scmcion ^Znak) Kultura to „kompleks znaczeń p<»-

^lub musiałaby ńozn«_a/ ^S,^0CJ0l°⁸ⁱⁱ (-) /

mu. ogólna teoria sr *1 ^SOCj0,°⁸^ P° pro-

^{a soc}J^ol»S" kullury jest badanie -uCTesuuciua w kulturze" Poszukuje się /a-leznosc między zróżnicowaniem społecznym a odmiennym typem aktywności kulturowej. (A.S.)

Zob. cywilizacja, dorobek kulturowy, dziedzictwo kulturowe, kompetencja kulturowa, kultura masowa, podkultura, potrzeba, styl życia, sytua-cjoni/m. szok kulturowy, wartość. zasada ekonomii wysiłku.

Literatura.

Berger IV. 1994. lVprowadxnie [w ] Kultura przedsiębiorczości. pod red. B Berger. Oficyna 1 iteratów „Rój". Warszawa Czarnowski S., 1956. Studia z historii i kultury |w:j tego?. Dzielą, l I, PWN. Warszawa. Dyczewski I.. 1993. Kultura polska w procesu przemian, IN KUL, Lublin I ricskc K. 1987. Teoretyczne opcje socjologii problemów społecznych |w:| Socjologia 1*0-blentów społecznych Teorta 1 rzeczywistość. praca zbiorowa. Ossolineum. W rocław I lałaś I.. 1987. Społeczny Kontekst znaczeń w teo-

rii sy mbolicznego mterahcjontmu, I n KU .

Lublin.    ,

Kłoskowska A.. 1980. Kultura masona krytyka t obrona. PWN. Warszaw*

Kłoskowska A . 1981. Socjologia kultury. PW N.

Knłcba A i . 1989. Istota kultury. PWN, War-

.. '"'.'‘‘a i Kluckhohn C.. 1952, Cultunt

Jiftw of o-*** r¹.