DSCN1756

_|#4 McKtalto"**^⁵*"⁵' flonjd. dóbr "““f

£*^=5"'

^,tW'^natSn«h moJ' ** s* cz^o

wana w kaugi    elementem mody

°^SLi Naleź> ni.ee J«t r ^CS,^ cT awidlowości odno-

połogi, tłumów ,.u-sz^ce się    «7\bkie rozpowszech-

s^7-*“^s,r^c

^Urttchgencży.-dlaeż^^ dómm miejscu i czasie ten - a mc inn. element stal się przedmiotem powszechnego zainteresowania. Próby odpowiedzi na

fo pytanie zmierzają w kierunku badania procesów dokonujących się w sferze emocjonalnej i pozaswiadomej danej zbiorowości (w tym kierunku zmierza strukturaiizm i psychologia analityczna).

Zjawisko mody służyć może jako przedmiot badań nad procesami dyfuzji kulturowej, w tym zwłaszcza dyfuzji innowacji. Główną uwagę zwraca się tu na proces rozprzestrzeniania się danej „nowości”, poszukuje się czynników mających wpływ na jej akceptację bądź odrzucenie. Przykładowo, rozprzestrzenianie się nowości dokonuje się szybciej z warstwy wyższej do niższej niż odwrotnie. Akceptacja dokonuje się wieloetapowo (zwykle za pośrednictwem przywódców grupy). Moda rozprzestrzenia się z ..centrum” ku ..peryferiom”. Zanikanie mód następuje zazwyczaj wówczas, gdy zostaną one przyjęte na „peryferiach” lub przez warstwy niższe.

Jak podkreśla Fernand Braudel (1992. s. 268), moda „w znacznej mier/c wywodzi się z pragnienia uprzywilejowanych! bv za wszelką cenę odróżnić się od podążającego ** ^n,m' by wznieść banerę ( f In

sssatdf«

°bccmc nic tyle    P^r/tbiegające

^J    warstwami wyż

szymi i niższymi, ile między...

To młodzież w znacznej saiem mód - przy najmniej w / t ^JCy i niektórych zachowań. Tym ,****%. zostało środow iska nic ogranie,/^ >, łącznie do naśladownictwa. |*_C/^ \ że własne wzorce. 7. tego w-y^u^ *'4 niona wydaje się teza o charakterze tego zjawiska w dob-_ czesnej. (A.S.)    “ Nu.

Zob. dyfuzja, innowacja, kontom^ downictwo. obyczaj, styl życia    ^

Literatura:

Braudel F., 1992. Kultura mau-nalną -₀.. darka i kafniatizm XV-XVI11    ^ *

Struktury codzienności Uocli*e i . we, PIW. W arszawa

Kónig R. 1979. Potęga i urok mody. Wyć tystyc/nc i Filmowe. Warszawa I^ng K., l ang G . 1%5. Fashion Ident^ .. and Differcnttation in the Mass Society (• . DrtSS, Adomment and the Sadal i>j,, M E Roach. J. Bubolz F.icher (cdsu Nr. York - London - Sydney.

Simmct G.. 1980. Filozofia mody (w ) S Map. Ja. Simmel. Wybór tekstów. Wiedza Powszechna. Warszawa

Modalizm genetyczny (aprioryczny!, zob. ontologia społeczeństwa.

Model. zob. wzory i modele

Model grupy sprawnej, słowne przestawienie sytuacji i zachowań uczestników grupy „mogące służyć za przy kład t przedmiot odniesienia ocen i skonstruowane ^ prakty cznych celów społecznych” (A- Kiosków ska 1969. s. 424).

Właściwości idealnej grupy sprawnej działania, funkcjonującej w rantach szerszej organizacji, są następujące: 1. Grupa tstnK-je wystarczająco długo, by mogły zosttf ukształtowane trwale i sprecyzowane, aje^ noczesnie nie napięte relacje, umożliwiał^-ce funkcjonowanie wszystkich jej ^uc/c*°^ Ków. 2 Wszyscy uczestnicy mieli i mają wpływ na kształtowanie wartości»& 'bw grupy, a poprzez ich realizację real zujł także swoje własne potrzeby. 3. \&*rtow