DSCN1783

f

PRZEDMOWA DO WYDANIA CZTERNASTEGO JM* —isń §    M L Młeswamldego, opracowany wodjog kon

cepcji | pod rcdakoją Ł Miracozcrałacgo pna kilku wykładowców me-b. FMenbonkkfo Instytutu Politechnicznego jako pomoo do wykładów mechaniki w tym Instytucie, jest stosowany w wielu wyżsłych zakładach naukowych ZSRR. Poczynając od r. 1914, gdy ukarało się pierwszo wydanie, Zbiór —imd był wydawany, jeszcze za tycia L Micsz-czerskiego, osiem rasy; pierwsze wydanie drukiem było poprzedzono kilkoma wydaniami litograficznymi.

Autorami zadań zamieszczonych w pierwszym wydania byli: Ł. Assur,

I.    Bicntkowski, A. Ooriew, K. Dabiaga, L Mieazczerski, W. Mitkiewicz,

E. Nikołaj, K. Ricridh, D. Tagicjew, W. Takliński, A. Tudorowski,

A. Picdiorinon, W. Szatra w i inni. W opracowania następnych wydań wzięli również odział E. Hitropolski i M. Frank.

W r. 1936 wyszło dziesiąte (poómiortne) wydanio książki, opracowano i przygotowane do draka przez zespół wykładowców wydziałów mechanicznych Lenlngradzkiego Instytutu Politechnicznego. Ten ram zespół, z pomocą wykładowców mechaniki innych leningradzkicU wyższych zakładów naukowych, opracował jedenaste, dwunasto i trzynasto wydanie książki; wydanie trzynaste wyszło w r. 1938.

W pracy tej brali udział: M. Akimow, M. Bat', B. Bicrg, N. Gorczyn,

J.    Dołgolenko, A. Kielzon, J. Korniłow, A. Łurje, E. Miełikow, N. Nau-golnaja, P. Niclubin, N. Nieronow, B. Nikołai, W. Pickin, P. Siemionów,

A. Smirnow, S. Sorokow, A. Ozekmariow.

Czternasto wydanie uległo znacznej przeróbce. Doóó zadań zwiększono    fl

do 1140, treść zadań poddano przeróbkom redakcyjnym, pewną ilość zadań osunięto, wszystkie odpowiedzi ponowni* sprawdzono. Najbardziej rozszerzono dzbl dynamiki punktu i okłada, w szczególności równania ŁagnngeYk I teorię drgań liniowych.

Pracę nad przygotowaniem czternastego wydania sprawdził zespół katedry mechaniki teoretycznej Leningradzkiego Instytutu Politechnicznego. Dział statyki redagował 8. Sorokow, kinematyki — N. Naogołnaja i A. Kielzon, dynamiki punktu —A. Kielzon, dynamiki układu — M. Bat', równań Łagraage’a i teorii drgań — O. Dźanielidze.

Ogólno prace redakcyjne Zbioru zadań prowadził A. Łurje.

Poza wyżej wymienionymi, nowe zadania dla niniejszego wydania opracowali: N. Wabiazesewiez, N. Idielson, W. Kan, A. Ghołodniak,

A. Cymłow.    .• J

Zespół opracowujący niniejszą książkę uważa za swój obowiązek wyrażenie podziękowania Ł. Jankowskiej, Ł Sztajermanowi, W. Szozedrowo-    M

wi za cenne uwagi, któro zwiększyły wartoóó książki.

CZĘŚĆ PIKRWSZA STATYKA CIAŁA SZTYWNEGO

tsidilił 1 PIASKI UKŁAD flt

§ 1- S3y działające wzdłuż jednej prostej

1.    Do pewnego .punktu przyłożono siły: P,=*10kG, P,=20 kG, P,=12kG i ?ł-llkO. Wyznaczyć siłę równoważącą powyższy układ sił w następujących przypadkach:

a)    wszystkie siły działają* wzdłuż jednej prostej w jedną stronę;

b)    pierwszo dwie siły działają w jedną stronę, a dwie pozostałe — w stronę przeciwną.

Odp. a) —60 kG; b) 0.

2.    Waga sprężynowa zawieszona jest na nieruchomym haku i obeią_v żona odważnikiem 10 kG.

a)    Jaką siłę należy przyłożyć, aby utrzymać wagę zdjętą z hakat

b)    De pokaże waga, jedli obciążymy ją nie odważnikiem, lecz silą ręki drugiego człowieka, przy czym naciąg wywierany przez rękę wynosi 10 kG (ciężar wagi należy pominąć)!

Odp. 10 kG.

3.    Na jednej lince wiszą dwa odważniki 10 kG i 5kO, umocowano na niej w różnych punktach, przy czym większy z nich wisi niżej od mniejszego. Jakie jest napięcie linkit

Odp. 10 kG i 15 kG.

4.    Jednorodna pionowa kolumna walcowa o wysokości h—5m i ciężarze Q=31 stoi na twardym fundamencie i podtrzymuje ciężar P-41. Obliczyć nacisk kolumny na fundament i podłużną siłę ściskającą w jej przekrojach oddalonych o Ij-^-O^m od górnego i dolnego końca kolumny.

Odp. JT-tt, N,=4,3t, N,-6,7t.

5.    Holownik parowy ciągnie, jedną za dragą, trzy barki o różnych wymiarach. Siła pociągowa śruby holownika wynosi w danej chwili 1800 kG. Opór stawiany parowoowi przez wodę wynosi 600 kO, opór wody

ł