DSC07310

Wojniczem, które pierwotnie łączyły się z tymi utworami z rejonu Uścia Solnego. Paleodolina ta, wykorzystała przebiegające w jej obrębie strefy dyslokacyjne (m. in. uskok nasuwczy Sufczyn Olszyny,

rysunek 27).

Następne, w kierunku zachodnim, przedbadeńskie

/' ^niaStrycht' ^Zasię8 młodszej ingresji morza gór / aokredowego był prawdopodobnie większy, gdyż / utwory santonu przekraczają osady powstałe w kre jowym okresie przedsantońskitn, Intersekcyjny prze bieg granicy tych dwóch różnych górnokredowych kompleksów osadowych, wyróżnia się na mapie utworów kredowych wyraźną niezgodnością (rysunek 28). I widacznia stę ona pomiędzy młodszym kompleksem osadowym (santon-mastrycht) a kompleksem starszym (cenoman-koniak) lub - w przypadku braku tego ostatniego - utworami górnojurajskimi.

Santon. Utwory tego wieku zbudowane są głównie jako margle, wapienie margliste,' szare i zielona-woszare, miejscami, w dolnej części, z wtrąceniami materiału silikoklastycznego.

Utwory santonu występują bardzo szeroko na pod-mioceóskiej powierzchni erozyjnej. Ich pierwotny zasięg był znacznie większy od dzisiejszego, gdyż pewna część tych utworów (i innych utworów kredowych) uległa przed miocenem dość znacznym ścięciom. W wielu miejscach (rejon Krakowa, Wieliczki, Niepołomic, na SE od Brzeska, Wojnicza), utwory santonu przekraczają obszar występowania osadów starszej ingresji morza gómokredowego (rysunek 28, [110]), osadzając się na wapieniach górnej jury. Jest to zjawisko regionalne, gdyż w podobny sposób utwory te zaznaczyły w kredzie górnej początek nowego cyklu sedymentacyjnego również w innych rejonach Polski, np. w rejonie krakowskim lub w południowo-zachodnim obrzeżeniu niecki miechowskiej.

Kampan. Są to utwory litologicznie podobne do osadów santonu. Zajmują one nieco mniejszą powierzchnię niż osady santonu, ponieważ jako utwory młodsze występują w bardziej wewnętrznej części syn-klin kredowych. Szczególnie szeroko utwory kampa-nu rozprzestrzenione są w strefie pomiędzy Brzeskiem i Brzeskiem Nowym (rysunek 28) a rejonem Dąbrowy Tarnowskiej, i dalej na obszarze niecki miechowskiej. W rejonie tym, w osiowej strefie szerokiej synkliny, utwory kampanu przykryte są utworami mastrychtu. Na wschód od Dąbrowy Tarnowskiej kampan wyznacza przebieg osi synkliny Nieczajnej Dolnej, przedłużającej się dalej ku SE w kierunku Dębicy.

Mastrycht. Utwory tego wieku są również kontynuacja sedymentacji marglistej, panującej w kampanie. Zajmują one najmniejszą powierzchnię utworów górnokredowych na przedgórzu Karpat. Występują one w środkowej części wspomnianej szerokiej synkliny

L ć “    ■    ^J    ?    *    ^kw™*" "^iKki "^Cowskiej.

""' ^J    “ ^2adl6d > P^d»oc od Uścia Solnego

^{Jlt0 n,ew}"ⁱ"‘ⁱ Pb' "O wschód od paleodoiiny zczurowej - Wojnicza, powodujący erozyjne odeię-

cie tego płatu od szerokiej powierzchni mastrychtu Uścia Solnego (rysunek 28).

Podmioceńska powierzchnia erozyjna obszaru ba-dań w przeważającej części zbudowana jest z utwo-iów kredowych (rysunek 28). Przykrywają one prawie cały obszar między Krakowem a Pilznem, tworząc zwłaszcza w południowej części — zróżnicowany układ warstw, wskazujący na znaczną działalność ero-zyjną przedbadeńskich rzek. Były to rzeki płynące ku południowi, w tym kierunku wcinające się coraz głębiej, erodując stopniowo kolejno starsze osady kredowe, a po ich zniszczeniu powodujące usuwanie osadów górnojurajskich. Najszersza i najbardziej rozgałęziona przedbadeńska dolina rzeczna przebiega między Tarnowem a Pilznem, zarysowując swój bieg od okolic Dąbrowy Tarnowskiej w kierunku Lęk Górnych i Pogórskiej Woli. Dalej biegnie ku południowi, wcinając się dość głęboko w utwory jury górnej. Dzięki erozyjnej działalności tej paleorzeki, w jej dolinie, w rejonie Lęk Górnych, znacznemu zniszczeniu uległy utwory górnojurajskie (rysunek 27), których w otworze Łęki Górne 3 zachowało się zaledwie 35 m. Być może dalej na południu, w tej dolinie, wapienie górnojurajskie uległy całkowitemu ścięciu (?) i odsłonięte zostały starsze od nich utwory.

Druga ku zachodowi paleodolina biegnie od okolic Szczurowej przez Wojnicz i dalej ku południowi w podłożu nasuniętych Karpat. W górnej części tej doliny zniszczeniu ulegają stopniowo, kolejno starsze osady górnokredowe a od okolic Wojnicza (Biadoliny 1l\ erozji uległy już wapienie górnojurajskie. Przełomowy charakter tej przedmioceńskiej rzeki uwidacznia się między Szczurową a Wojniczem (rysunek 28), w skutek czego na odcinku tym nastąpiło odcięcie utworów mastrychtu, występujących między Tarnowem a

paleodoiiny (zaburzone późniejszymi uskokami, w tym również kompresyjnymi) występowały w okolicach