CCF20120614007

noty zmierzających do rozwoju turystyki, postanowiła zająć się tymi działami gospodarki, które mają wpływ na turystykę³⁵.

Z inicjatywy Komitetu Doradczego ds. Turystyki Komisja Europejska od 1997 roku organizuje międzynarodowe konferencje dotyczące wpływu turystyki na rozwój gospodarczy UE. W listopadzie 1997 r., przed szczytem Rady Europejskiej na temat zatrudnienia, obradowała w Luksemburgu Europejska Konferencja w sprawie Turystyki i Zatrudnienia. Ważne znaczenie dla rozwoju turystyki w krajach członkowskich UE mają konferencje organizowane przez państwa sprawujące półroczne prezydencje we Wspólnocie. Na konferencji w Villamoura, 11 maja 2000 roku, wezwano do poprawy koordynacji polityk narodowych i do uznania politycznej roli turystyki. W Lille, 22 listopada 2000 roku państwo przewodniczące wypowiedziało się na rzecz konsolidacji prac Komitetu Doradczego do spraw Turystyki i zaproponowało listę 15 punktów, które mogłyby stać się przedmiotem dalszej konsultacji. Szczególnie podkreślono znaczenie utworzenia sieci regionów pilotażowych, prowadzenia zrównoważonej turystyki, wymiany informacji, pogłębiania wiedzy o sektorze turystycznym i szkoleń. Na kolejnej konferencji, 2 lipca 2001 roku w Brugii państwo przewodniczące, mając na uwadze hasło „turystyka dla wszystkich”, podkreśliło znaczenie potrzeby uczynienia turystyki dostępnej dla pewnych grup docelowych, w szczególności dla ludzi młodych, starszych, żyjących na progu ubóstwa, bezrobotnych oraz niepełnosprawnych. Stanowisko przedstawiono we wnioskach „Turystyka dla wszystkich”, które ratyfikowano na spotkaniu Rady 27 września 2001 roku.

Ważnym dokumentem dotyczącym rozwoju turystyki w UE jest „Uchwała Rady Unii Europejskiej z dnia 21 maja 2002 roku w sprawie przyszłości turystyki europejskiej”. W uchwale uznano turystykę, po raz kolejny, za jedną z głównych sektorów gospodarki europejskiej ze względu na swój wkład w PKB każdego z państw członkowskich oraz na generowany poziom zatrudnienia. Podkreślono szeroki zasięg sektora turystyki, przez co pozostaje ona pod wpływem licznych polityk Unii Europejskiej. Na uwagę zasługuje stwierdzenie, że „Aczkolwiek nie istnieje wspólna europejska polityka w zakresie turystyki, wiele polityk i środków wspólnotowych (...) wywołuje bezpośredni wpływ na

35

Art. 5 „Każdego roku, licząc od daty zatwierdzenia planu działania, Komisja w raporcie przekazywanym do Parlamentu Europejskiego i do Rady, ocenia działania Wspólnoty, które mają znaczenie dla turystyki”.

sektor turystyki”. Przyznano, że interesy turystyki nie zawsze są brane pod uwagę przed podjęciem określonej decyzji w ramach poszczególnych wspólnych polityk. W związku z tym za pożądane uznano wprowadzenie szerokich ram koordynacji tych polityk oraz środków. Za konieczne uznano w związku z tym m.in.:

•    wzmocnienia systemu konsultacji i współpracy między państwami członkowskimi a przemysłem turystycznym;

•    dokonywanie systematycznej analizy wpływu środków wspólnotowych na sektor turystyki przy uwzględnianiu interesów i potrzeb sektora turystycznego podczas projektowania i realizacji tych środków;

•    zapewnienie przemysłowi turystycznemu, opartemu głównie na małych i średnich przedsiębiorstwach, lepszego dostępu do instrumentów w ramach systemu UE;

•    wzmocnienie roli Komitetu Doradczego ds. Turystyki, szczególnie w zakresie dialogu między publicznymi i prywatnymi zainteresowanymi stronami;

•    popieranie ścisłej współpracy pomiędzy Wspólnotą Europejską a organizacjami międzynarodowymi aktywnymi w turystyce.

W uchwale zaproszono Komisję Europejską do:

•    zaangażowania Komitetu Doradczego ds. Turystyki do monitorowania środków proponowanych w Komunikacie Komisji „Wspólnie pracując dla przyszłości turystyki europejskiej”;

•    upowszechniania dialogu między sektorem publicznym, przemysłem turystycznym i innymi zainteresowanymi stronami, szczególnie w ramach corocznych Forum Turystyki Europejskiej;

•    regularnego infonnowania publicznych i prywatnych zainteresowanych stron z sektora turystyki na temat finansowych i niefinansowych instrumentów unijnych dostępnych dla przedsiębiorstw i regionów, oraz na temat ich ewentualnego wykorzystania;

•    ułatwienia procesu pomiaru wpływu gospodarczego turystyki w państwach członkowskich wdrażających turystyczne zestawienia równolegle według wspólnej metodologii europejskiej, i jeśli to konieczne, zaadaptowanie wymogów gromadzenia istotnych danych statystycznych.

Państwa członkowskie zaproszono do uczestniczenia we wdrażaniu współpracy między zainteresowanymi stronami sektora turystyki, promowania należytego wykorzystania instrumentów finansowych i organizacyjnych Wspól-

171