49
Wysiłk. zmierzające do umocnienia jej pozycji wyrażają się w roz-ju kronikarstwa klasztornego (ostemnastowieczne kroniki klasztorne Jorzystapo em w swejI twórczości I. Andrić) i historiografii, w której dochodzi do głosu charakterystyczne dla bośniackiego piśmiennictwa ,.rjnCiszkańsk.ego poczucie bośniackiej odrębności oraz pamięć o boskich tradycjach państwowych (-. Rośnia). Do dziel szczególnie pi tym względem istotnych należy uczona rozprawa F. Lastricia Epi-Idtnc relusta/um bosnensis prouinciae (1765), prezentująca m.in. zarys dziejów Bośni w czasach banów i królów bośniackich. Poczucie tożsamości bośniackiej zachowają pisarze wywodzący się z tutejszych środowisk franciszkańskich nawet wówczas, gdy w XIX w. włączą się w chorwacki ruch odrodzeniowonarodowy (m in. F. Jukić, M. Nedić). Mimo pojawienia się po ailstro-węgierskiej okupacji Rośni duchowieństwa świeckiego i odbudowy normalnej hierachii katolickiej w złożonej kulturowo, narodowo i religijnie rzeczywistości bośniackiej, zakon zachowa! swoje szczególne znaczenie jako reprezentant elementu katolickiego - chorwackiego i bośniackiego zarazem.
* Nauka chrześcijańska z wieloma rzeczami duchowymi i wielce poboz-nymi
" Spowiedź chrześcijańska
““ Kwiat rozmaitych woni duchownych
Rozmowa przyjemna narodu słowiańskiego
Opracowania: Oorcii.wK 1969; Jur.śić 1972;
Wcmć 1990 (1912-15); Jelenie 1925; M«nd.c I. > . ' ^ ^ A,ilovj-. 1986; v"ic« 1978; Bogiśić 1979; Dżaja 1982; Zirdiim • ■
B«iica 1990; Kovaćić A.S. 1991; Rapacka 1995
„ i 1951 (1717). Kaćić 1964/1 U D'vkov,ć 1698 (1616); Babic 1898 (1726): Gra^ xvm wu,„u 1979 l.attrie 1977 (1765); Straiemanac 1.. 1 „ogl,anov.ć 1981 (po*=“
^ XVIII w.); I.aśvanin 1981 (P°"sl X\ ' 1974; bovronov.c
l982; karamatić 1994;