DSCN6352

Zmki Reiki

Znak to sygnał zrealizowani pewnej myśli, petonego zamiaru,

anonimowa Energia Zaśiuialowai (spisała E. Nowalska)

W jednym z wcześniejszych rozdziałów wspominałem o znakach Reiki. Chodzi mi nie o logo Reiki, lecz znaki, które poznaje się na drugim stopniu. W tym rozdziale zajmę się kilkoma kontrowersjami dotyczącymi znaków, w tym m.in, tematyki jawności lub tajności tych znaków. I choć tekst dotyczy znaków drugiego stopnia, to myślę, że można by tę rozprawę przenieść niemal automatycznie na problem znaku Mistrzowskiego. Przez cały rozdział przewijać się więc będzie sprawa znaków, ale proszę zwrócić uwagę, że niektóre omawiane problemy dotyczą także mantr, które są ze znakami integralnie związane. I właśnie w ten kompleksowy sposób należy czytać niniejszy rozdział.

Spotkałem się z bardzo różnym podejściem do tej tematyki. Mistrzowie nauczają na seminarium znaków, ich przeznaczenia oraz mantr. W trakcie zajęć uczniowie uczą się znaków i teoretycznie powinni zdążyć je opanować. Jest to rzecz do zrealizowania. Tym, którzy nie zdążą, pozostaje przyjść na seminarium ponownie (ewentualnie jako gość) albo wyjaśniać sprawy znaków z innymi Osobami po drugim stopniu.

Zauważyłem, że Mistrzowie mają różne zdania na temat jawności znaków. Podzieliłem ich więc na dwie grupy. Dla czytelności tego rozdziału używał będę terminologii grupa 1. dla Mistrzów uznających konieczność tajności znaków oraz grupa 2. dla opowiadających się za ich jawnością.

Pierwsza grupa Mistrzów uznaje sprawę znaków za całkowicie tajną. Tajność nie polega na ukryciu ich przed uczniami. Każdemu, kto znajdzie się na seminarium drugiego stopnia, zostaną one przekazane i udzielona będzie nauka ha ich temat. Mistrzowie ci przyjęli system, w którym znaki są poznawane I opanowywane na seminarium. Dlatego też poza wiedzą oraz inicjacją nic co dotyczy znaków nie może być z seminarium wyniesione. Stąd zabrania się w trakcie zajęć rejestrowania znaków w jakikolwiek sposób. Nie wolno więc robić notatek, choćby fragmentarycznych i symbolicznych. Zabrania się robienia jakichkolwiek zdjęć, w tym także typowych zdjęć pamiątkowych osób biorących udział w zajęciach, aby przypadkowo znaki nie znalazły się w zasięgu obiektywu* Podobne ograniczenia dotyczą kamer vldco oraz sprzętu nagrywającego dźwięk* gdyż razem zc znakami poznaje się związane z nimi mantry.

Co do samej techniki nauczania znaków wśród tych Mistrzów to sposoby są różne. Część Mistrzów preferuje naukę z zastosowaniem rysowania znakówjedną z przyję* tych przez siebie technik. Mogą do tego służyć np. tabliczki, na których rysuje się

zmywalnymi flamastrami, kartki i długopisy. Są nawet tacy, którzy uczą znaków techniką kaligrafii tuszem oraz pędzelkiem, lakjak przyjętejesi w Japonii. Przyjęta technika nie ma właściwie żadnego znaczenia, a jej wybór majcdynic aspekt praktyczny.

Niektórzy Mistrzowie korzystają z bardziej tradycyjnej metody polegającej na uczeniu się rysowania znaków na sucho, ręką w powietrzu, mając za wzór znaki narysowane na kartce. Te ostatnie dostarcza Mistrz.

We wszystkich tych przypadkach pod koniec zajęć należy pozbyć się znaków. Należy więc albo wytrzeć tabliczki, spalić kartki albo oddać wzorce Mistrzowi.

Niektórzy z Mistrzów w tej grupie nic nie mówią o zakazach i nakazach w posługiwaniu się znakami oraz wynikających z tego niebezpieczeństwach. Ale jednocześnie zabraniają zabierania znaków i robienia notatek. To taki, może niezamierzony, efekt niedoinformowania. Pozostali postępują inaczej.

W trakcie nauki kładą oni nacisk na to, żeby nie przechowywać znaków i mantr w jakiejkolwiek postaci. Nie należy według nich nawet próbować robić choćby schematyczne notatki. Mistrzowie ci uważają i tak mnie uczono, że znaki posiadając ogromną moc będą przyciągać do siebie różne siły, często negatywne, które lgną do mocnych i pozytywnych energii niczym owady do światła. Jeśli więc osoba przechowująca znaki znajdzie się w zasięgu wpływu tych Energii, to mimochodem znajdzie się pod ich wpływem. Jeżeli jest to osoba silna energetycznie i do tego po inicjacjach Reiki, to najczęściej nicjej nie grozi. Mogą byćjednak przypadki, gdy nawet takie osoby są bezbronne. Szczególnie zaś nieprzyjemne efekty mogą się przydarzać ludziom bez inicjacji. Polegają one m.in. na różnych zakłóceniach energetycznych, komplikacjach życiowych, kłodach rzucanych pod nogi.

Istnieje też druga grupa Mistrzów, którzy mają zupełnie inne podejście do znaków Reiki. Stosują oni jawność wobec nauczanych znaków, nie robiąc z nich niczego tajemniczego. Po prostu dopuszczają do użycia wzory znaków, które po seminarium mogą być przez uczestników seminarium zabierane do domu. Podobnie zreszląjak notatki z zajęć. Nie robią też żadnych uwag co do jakichkolwiek niebezpieczeństw związanych ze znakami. Czy robią to świadomie, czy z niefrasobliwości, to tylko oni o tym wiedzą. Są wśród nich też i tacy, którzy nawet polecają, aby po powrocie do domu, przezjakiś czas, medytować nad tymi znakami.

Co do technik nauczania, to są one podobne do tych, które opisałem wcześniej, z tą tylko różnicą, że znika otoczka tajności i pozwala się zachować rysunki.

Osobnym zagadnienicmjcst lajność/jawność w posługiwaniu się znakami. Uczono mnie (wpływ grupy pierwszej), że znaki należy wykonywać tak, aby nie były widoczne przez otoczenie, np. przez osobę poddawaną terapii. Dlatego też, według tej nauki, należy unikać jawnego robienia ich w sytuacjach, gdy ktoś mógłby je zobaczyć. Wskazanejcst wtedy robienie mentalne. Właściwie to nikt nigdy nic wytłumaczył mi, jakie mogłyby być szkodliwe skutki zobaczenia znaku przez osobę postronną, czyli przez osobę bez inicjacji drugiego stopnia.

Jak tego uczą Mistrzowie z omawianej wcześniej drugiej grupy? Skoro dopuszczają oni jawność w nauczaniu i przechowywaniu znaków, to nic mają też przeciwwskazań co do jawności ich stosowania. Jest to zupełnie naturalne. Ta właśnie