DSC
39

czynić. Może też określać metody pracy, choć czyni to niezwykle rzadko.

Przykładem omawianej tu koncepcji programu nauczania jako 1 wykazu treści nauczania mogą być znane dokumenty progra- 1 mowę przygotowywane w latach 1975-1997 przez Radą Euro- 1 py dla języków nowożytnych o zasiągu światowym, a także dla ■ około 20 innych języków używanych w krajach należących do I Rady Europy, ale nie mogących się poszczycić miądzynarodo- 1 wym zasiągiem. Słynny Threshold Level, tj. program progowy I dla języka angielskiego, który stał się wzorcem programowym 1 dla innych języków (Komorowska 1984), zawiera, jako tzw. I multiprogram - by zacytować tu tylko najważniejsze działy - I wykazy następujących treści: tematów, sytuacji, funkcji komu- I nikacyjnych, struktur gramatycznych, pojęć ogólnych i pojęć 1 szczegółowych. Metody doprowadzenia ucznia do ich opano- 1 wania oraz stosowane techniki nauczania i środki dydaktyczne 1 pozostają w gestii instytucji oświatowej prowadzącej kurs ję- I zykowy. Oprócz multiprogramów istnieją jednak następujące 1 oddzielne rodzaje programów:

-    programy tematyczne, precyzujące zakres tematów, w ja- 1 kich będzie umiał poruszać się uczący w swych wypowie- I dziach,

-    programy funkcjonalne, precyzujące, co uczący się będzie I umiał zrobić za pomocą języka obcego (np. zaprosić, zaofe- I rować, odmówić, obiecać),

-    programy sytuacyjne, precyzujące, w jakich sytuacjach 1 uczący się będzie umiał posługiwać się językiem (np. na lot- I nisku, u lekarza),

-    programy gramatyczne, precyzujące, jakie struktury gra- I matyczne będzie miał w swym repertuarze językowym?

-    programy leksykalne, precyzujące zasób słownictwa.

Tego rodzaju podejście do kwestii programu - jeśli nie precyzuje ani uszeregowania materiału, ani też sposobów realizacji wymienionych w wykazie treści - jest ujęciem