56436

pracy

c) obniżenie poczucia poziomu osiągnięć. Może też pojawić się pozorne poczucie wzrostu osiągnięć wynikające z przedmiotowego traktowania innych (stan krótkotrwały, prowadzi do nasilenia się objawów syndromu, pojawienia się wyczerpania emocjonalnego: skłonność do irytacji, gniew, brak koncentracji, sztywność myślenia, cynizm)

•    fazowy model syndromu burnout

3. Model wypalenia się zawodowego C. Noworola i T. Marka

•    komplementarny charakter modelu - oparty na

koncepcji Masłach i Golembiowskiego

•    Założenia modelu:

-    każda jednostka ma indywidualny wzór procesu wypalenia: w danym momencie można ją scharakteryzować na określonym stopniu rozwoju syndromu

-    każda jednostka może zostać przyporządkowana do gnipy osób znajdujących się na takim samym poziomie rozwoju wypalenia

-    progresywny charakter syndromu

•    4 stopnie procesu wypalenia się Etap A - faza I; dotyczy ludzi niewypalonych

Etap B - faza II, III, V; dot. osób nisko wypalonych

Etap C - faza IV, VI, VII; dot osób umiarkowanie wypalonych

Etap D - faza VIII; doi osób wypalonych

4. Koncepcja skutków wypalenia się zawodowego J. Howarda, D. ( unninghama i P. Rechnitzera

•    w opisie wypalenia się zawodowego posługują się prawem Yerkesa - Dodsona —> efektywność nie jest liniową funkcją intensywności aktywacji. Efektywność wzrasta do pewnego natężenia aktywacji, po czym maleje (zależność: kształt litery U)

•    wypalenie się pracownika - po przekroczeniu poziomu optymalnego obciążeiua ze strony pracy (i przy dalszym jego wzroście). Druga strona U-kształtnej zależności: zbyt mała presja wywierana przez pracę powoduje obniżenie jej efektywności (marazm).

•    Sfera optymalnego obciążenia stresem w pracy i optymalny poziom jej wykonania: między marazmem i wypaleniem

•    Przyczyny syndromu:

a)    frustracja z powodu braku sukcesu zawodowego

b)    wielorakość interakcji dotyczących problemów innych ludzi

c)    silna potrzeba zachowania profesjonalnego image u - osoby pomagające innym z racji swoich zawodów muszą ukiywać swoje własne słabości, obawy, bo inni ludzie potrzebują ich wsparcia

5. Integracyjny model stresu (Mathena)

stworcony na podstawie wyżej wymienionych

modeli

•    elementy:

1)    wymagania wewnętrzne i zewnętrzne (stresor)

2)    ocena poznawcza wagi wymagań, adekwamości wyboru sposobów radzenia sobie ze stresem

3)    reakcja na stres

•    stanowi podstawę opracowania integracyjnego modelu radzenia sobie ze stresem (oba modele spotkały się z krytyką i dyskusją teoretyków stresu psychologicznego)