DSC05

64

1

64

1

odróżnić ol* porm/kowy od ww, lęgu to: znaczący udział

mimo

duży. Ols porzeczkowy nic nudajc się na ogół do użytkowania rekreac • 5 jest jednak ważnym elementem kra jobrazowym związanym z jeziorami i '

wierzb i kruszyny poupollttłj, znikomy udział roślin runa z kloiy Querco PaRlHO* duży udzliil roślinności szuwarowej z ftHU idea oraz gleba lorlowa lub lorllasla bez śladów murszenia, do^? %!i występowanie w M|siedztwlc zbiorowisk borowych lub torfowisk, ty ⁰^>fj kształconych na skutek obniżenia poziomu wody gruntowej (meli₀°Sw dużym jednocześnie wyniszczeniu starych drzewostanów (obecne i nie przekraczają na ogól 40 lat), nie wykształca się struktura kępkom ij Przydatność opisywanego zespołu dla gospodarki leśnej jest _n*j| imo że przyrost masy olszy czarnej, uprawianej na tym siedlisku, i ^'1

rzeczami.

oli torfowoowy - Bphagno tguarrosl-Alnetum Sol.-Górn. 1975

gatunki chArnktcryulyc/nc dlii Zfipolu (CliAsi.)    gntunki wyróżniające dla zespołuM

Spltagnum sąuarosum - torfowiec nastroszony Plnus syhestris - sosna zwyczajna ^

Sphagnum palustre - torfowiec błotny

Olsy torfowcowe występują na całym niżu, jednak nie są tak powszecł jak olsy porzeczkowe. Pojawiają się one najczęściej na północnym wschód kraju i zajmują na ogół niewielkie powierzchnie.

Siedlisko zespołu Sphagno sąuarrosi-Alnetum charakteryzuje się podłoźi oligotroficznym, torfowym, okresowo podtapianym na wiosnę i zakwaszon; w górnych warstwach. Jego niska żyzność jest cechą odróżniającą go od o porzeczkowego, z której wynikają konsekwentnie różnice w składzie gatunl wym obu zespołów. Ols torfowcowy występuje w zagłębieniach terenów) z dala od cieków wodnych, na obrzeżach torfowisk przejściowych i wysofc oraz nad jeziorami. Występowaniu olsów torfowcowych sprzyja wysi poziom wód gruntowych oraz piaszczyste podłoże, warunkujące oligotroficj siedlisko.

Drzewostan (A) olsu torfowcowego tworzy olsza czarna {Alnus glutim ze stałym udziałem brzozy omszonej (Betula pubescens) i sporadycznie sos zwyczajnej {Pinus syhestris). Warstwę krzewów (B) tworzą głównie kruszy IFrangula alnus) i wierzba szara (Salix cinerea). Runo (C) ma charakter 1 kowo-dolinkowy. Na kępach pojawiają się rośliny nie znoszące podtapian jak: nerecznica krótkoostna (Dryopteris carthusiana), konwalijka dwulist IMaianthemum bifolium| szczawik zajęczy (Oxalis acetosella), a także || mchy. Ogólnie kępy są zdominowane przez roślinność borów. W ¹ mikrosiedliskach dolinkowych znajdują '