dydaktyka0

170 Aniela Książek-Szczepanikowa

—    wyróżnienie elementów aduiowizualnych w dziele literackim i celowe wykorzystanie ich dla zrozumienia treści nieprzekładalnych;

—    wstępne założenie badania utworu za pomocą „fikcyjnej kamery”, dające ważną dla analizy świadomość istnienia literackich sygnałów audiowi-zualności.

Dzięki takim postawom dydaktycznym „ekranowy czytelnik” nie zniechęca się do literatury, ale odkrywa jej tajemnice, z których najmniej tajemną i może dlatego pomijaną, nię docenianą jest audiowizualność, ukryta w opisie i opowiadaniu.

Lekcje przekładowe literatury wyjaśniają wiele, między innymi to, że film nie może zastąpić lektury dzieła literackiego. Uczą też patrzeć na film i jego twórcze rozwiązania, które nie są bagatelką, gdy chodzi o adaptacje pozycji literackich.

Lekcyjny przekład znaków dokonywany za pomocą „fikcyjnej kamery” jest sposobem na „ekranowych czytelników” literatury pięknej — sposobem skutecznego realizowania analizy i interpretacji dzieł literackich w szkole.

.Polonistyka” 1993 nr 10