Emblematy68

EMBLEMA 56

jraur trówier dti mut

*$&. $£i•;:::::I j •: i i:;

Mor. 56; Cap. 7; Typus 3. w. 1 R: Ujźrzawszy. w. 3 R: siągając.

w. 5 M: Nie miody (prawi) słodki i pachnące; R: Nie miody prawie sło i pachnące.

w. 9 R: Niech i na wszytkie. w. 10 M: żądzę; R: żądze.

w. 11 M: skrupuł w sumnienie (!); R: skrupuł w sumnieniu. w. 16 M: Przędę; R: Przecież.

w. 17 M: strwożony; R: stworzony; M: Który; R: Które, w. 21 R: pragnijmy.

Jjjdn w sferę świata kładzie rękę, sięgając miodu, pszczoły latają, a Miłość święta >jr się z niego.

fłl*: Wytrwam, żebym dostał; wytrwasz, a nie dostaniesz.

Wejrzawszy święta Miłość Kupidyna,

A on na sferę światową się wspina,

Sięgając miodu, z daleka się śmieje:

O ślepy głupcze, próżne twe nadzieje!

5 Nie miody (prawi) słodki i pachnące,

Lecz to żółć najdziesz i żądła kolące,

Bo świata tego największe słodkości

Są przykrą żółcią zaprawne gorzkości.

Niech kto na wszytkie będzie rozpasany 10 Cielesne żądz<e>, na grzech wyuzdany,

Niech co raz skrupuł w sumnieni<u> zapije,

Przecię ten robak zawsze w nim ożyje Za każdym grzechem i te skryte mole Zawsze go gryzą; niechaj jedzie w pole,

15 Niech gra, tańcuje i czym chce, ich zbywa,

Przecię się coraz sumnienie ożywa,

Któr<e> tak umysł katuje strwożony,

Jak miecz na nitce straszył zawieszony.

Chrońmyż się wszyscy tych pożądliwości,

20    Które ukrytą złość mają w słodkości,

Świętej pragniemy, której kto skosztuje,

Słodszy kanarów wszytkich smak uczuje.

117