filipinka mia2

z bu 11 ni i ą. pokona ta chorobę dzięki swoim bliskim.

wilczy apetyt

Napady głodu zdarzają się najczęściej w nocy. Bulimiczka potrafi opróżnić wtedy

cała lodówkę.

Cezary Żechowski, psychiatra z Kliniki Psychiatrii ostrzega, że bulimia niesie ze sobą czasami bardzo

I F.: Co to jest bulimia?

I Cezary Żakowski: To choroba, która polega na występowaniu na-I padów silnego głodu, które kończą się obżarstwem. Osoba chora spożywa wtedy bardzo dużo ilości pokarmów, któro znacznie przekraczają zapotrzebowanie energetyczno organizmu. Później najczęściej prowokuje wymioty albo bierze środki przeczyszczające.

F; Jak dużo dziewczyn cierpi na bulimię?

C Z : Na pewno więcej choruje na bulimię niż na anoreksję. Na 100 dziewczyn, od 3 do 5 ciorpi na bulimię.

F.- Kiedy można zachorować I Mo choruje najczęściej?

C. Z : Chorobę często wywołują pewne sytuacjo, między innymi stany depresyjne czy otyłość i chęć odchudzenia się. Mogą to być toż urazy psychiczne, takio jak zranienie czy odrzucenie. Bulimii rnogą sprzyjać nieporozumienia w domu, napięcia, które próbuje rozładować się poprzez jedzenie. Osoby chorujące mają najczęściej połączoną niską samoocenę z perfckcjonizmem. Jeśli te cechy przenoszą się na wygląd, dziewczy-

fBulimia jest groźna! Trzeba ją konie

4^1

r głodu zdarzaj;

Nerwowo otwierałam wszystkie puszki, jakie były w domu: pasztety, ryby groszek, fasolę. Zaraz potem miałam uczucie, że jeśli za chwilę tego nie zwrócę. |>o prostu oszaleję. Gotowałam sobie dużo herbaty i szłam do łazienki wymiotować. Dopiero kiedy czułam, że zwróciłam znaczną część lego. co wcześniej zjadłam, mogłam spokojnie iść spać.

Rodzice na początku niczego się nie domyślali. Wychodziłam w nocy do sklepu całodobowego, żeby uzupełnić uszczuplone zapasy. Na jedzenie wydawałam wszystkie swoje oszczędności. Kiedy miałam „fazę na żarcie", uciekałam z lekcji tylko po to. żeby zdążyć pochłonąć wszystko przed powrotem rodziców z pracy.

Na początku czułam się całkiem dobrze. Po pewnym czasie jednak zaczęłam wpadać w depresję. Brzydziłam się siebie. Jedząc żałowałam, że to robię, i byłam przerażona tym, że muszę iść do łazienki. Nie potrafiłam jednak się opanować, to było ode mnie silniejsze. Czułam się jak śmietnik i wymiotowanie było jedynym sposobem ria to. żebym czuła się znów dobrze. Potem godzinami leżałam w łóżku i płakałam.

To był prawdziwy koszmar.

SCHUDŁAM ALE CAŁY CZAS CZUŁAM SIĘ GRUBA

W ciągu kilku miesięcy naprawdę schudłam. Zdobyłam chłopaka, na którym mi zależało. Wbrew pozorom wcale nie czułam się łask;}. Z dnia na dzień było mi coraz gorzej. Ciągłe bolało mnie gardło i brzuch. Pierwszą osobą, która zaczęła się czegoś domyślać, był właśnie mój chłopak, Marcin. Później dowiedziałam się, że jego siostra trafiła z zaawansowaną bulimią do szpitala.

Co do mnie, to wszystko wydało się na imieninach mojej kumpcli, Anki. Anka zrobiła mój ulubiony ton orzechowy. Strasznie się najadłam, po czym zamknęłam się w toalecie. Marcin zaczął dobijać się do drzwi. Krzyczał, żebym natychmiast go wpuściła. Chyba nie potrafiłam dłużej udawać. Byłam już zbyt zmęczona. Otworzyłam mu cała zapłakana. On mnie przytulił i powic-dział, że kocha mnie taką, jaką jestem.

'lo Marcin uświadomił mi. że jestem chora. Od jego siostry dostaliśmy telefon do psychologa zajmującego się anoreksją i bulimią. Pierwszej terapii nie zapomnę do końca życia. Jestem skryta i nic potrafię opowiadać o sobie. Byłam |>o prostu sparaliżowana. Dziwiłam się: |k> co ta kobieta pyta

0    relacje między rodzicami, po co zmusza do mówienia o rzeczach bolesnych? C/.ułam się „wybebeszona". Psycholog powiedziała, że muszę być woł)ec niej szczera. Spotykałyśmy się co piątek

1    ona zawsze pytała, jak minął tydzień. Wiedziałam. że chodzi o to, czy udało mi się przeżyć tydzień bez „akcji". Jeśli wymiotowałam, pytała, co jadłam, ile. co czułam wtedy i co czuję teraz, kiedy o tym mówię, Te pytania były nie do zniesienia. Starałam się więc powstrzymywać przed „akcjami". ale było mi bardzo trudno. Miałam Marcina, wsparcie rodziców, a mimo to budziłam się codziennie rano i wszystko we mnie krzyczało: Jeść, jeść!". Jaka potrzeba nasilała się zawsze, kiedy miałam uczucie, że ktoś mnie odtrąca. Dostałam pałę. Przyjaciółka nie miała czasu się spotkać.

owiata Kata

Marcin zadzwonił godzinę później. Od razu traciłam poczucie bezpieczeństwa i biegłam do lodówki. Czasami tylko płakałam, ale byłam twarda. Czasami znów jadłam jak opętana. Parę razy obżarłant się, ale nie wymiotowałam. Były chwile, kiedy czułam, że nie wytrzymam tego napięcia. Nienawidziłam ludzi dookoła. Wszystko mnie drażniło. A potem byłam dumna, kiedy mogłam na terapii powiedzieć: „W tym tygodniu nie rzygałam". Dzięki terapii wiele zrozumiałam. Między innymi to, że jedzenie stało się moim lekarstwem na Samotność, pustkę i lęk. Bałam się życia i chciałam przed nim uciec. Objadałam się wtedy, kiedy miałam problemy, ktoś mnie obraził, czułam się skrzywdzona. Gdy poznałam Marcina, jadłam, bo bałam się. że go stracę. Dopiero wtedy, kiedy nie zostawił mnie w tej sytuacji i był cały czas przy mnie podczas leczenia, zrozumiałam, że jestem dla niego ważna. Teraz już nie wymiotuję. Ale Ewa robi to dalej Ostatnio spotkałam ją na ulicy, wyglądała naprawdę strasznie, blada i zapuchnięta. Kiedy jej chłopak dowiedział się o bulimii Ewy, po prostu ją zostawił. Stwierdził, że nie będzie chodził z wariatką. Nie każdy ma tyle szczęścia co ja Wysłuchała Katarzyna Troszczyńska

Dzieci i Młodzieży Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, poważne powikłania zdrowotne, niebezpieczne nawet dla życia.

na dąży do osiągnięcia idealnej sylwetki. Zaczyna stosować bardzo restrykcyjne diety, można nawet powiodzloć, że głodujo (przyjmuje bardzo małe ilości pokarmów, znacznie poniżej zapotrzebowania). Po pewnym czasie stosowania głodówek zaczynają się napady głodu, któro kończą się obżarstwem.

F.: Czy z bulimii można się wyleczyć?

C. Ż Leczenie jest żmudno i długotrwałe. Gwarancji na całkowite wyleczenie nie mu, ale badania robione na Zachodzie pokazują, że u ponad 50 proc. chorych następuje poprawa w wyniku leczenia. Dziewczyny, które dostrzegają u siebie opisane wyżoj objawy, powinny zgłosić się na konsultacjo do Poradni Zdrowia Psychicznogo,

F: A co. jeśli dziewczyna nie chce bądź wstydzi się ieczyc?

C. Ł: Bulimia niosło ze sobą czasami bardzo poważne powikłania zdrowotne, groźno nawet dla życia. Wraz z wymiotami następuje utrata elektrolitów. To z kolei powoduje rozchwianie pracy serca. Jest też dużo powikłań układu pokarmowego. Do togo dochodzi depresja.