IMAG0139 2

niedocenienie przez krytykę odrodzeniową romantycznego nurtu fikcjbnal ratury jako oderwanego od życia, a ponadto destrukcyjnego w sensie estety ^ ideowo-moralnym i obyczajowym. Tworzący w tym okresie Najden Gero* r> ^ S. Rakowski, Petko R. Sławejkow, Luben Karawełow czy Christo Botew j Wazów tworzyli kształt nowej literatury, osadzając ją z jednej strony w tradva racji ludowo-gawędziarskiej, szkicu literackiego czy autobiografizinu, pamiętn t siwa i publicystyki, ale równocześnie przyswajali i wprowadzali do rodzimej model literatury, w której akcentuje się pierwiastek estetyczny, niepragmaty * Drugi nurt w rozwoju prozy bułgarskiej stanowiły teksty adaptujące do rodzimi.! realiów konwencje sensacyjno-awanturnicze i sentymentalne (Wasyl Drumcw |V Błysków). Podejmowano też próby dramatopisarstwa, z których najważnieisze t wciąż wystawiana komedia Dobrego Wojnikowa Kpueopasdpanama nutiuiuuiu_u (Opaczniepojęta cywilizacja, 1871) i dramat historyczny Wasyla Drumewa Mookk yóueupm na Acem 1 (Iwanko, zabójca Asena /, 1872).

Uzupełnieniem oryginalnej twórczości odrodzeniowej były utwory adaptowany z literatur europejskich i poddawane procesowi „bułgaryzacji” (z oryginału przyj mowano np. schemat fabularny, wpisywano go jednak w realia lokalne), ale ukz* tłumaczenia literatury obcej (w podręcznikach umieszczano fragmenty powiastek filozoficznych Woltera, Baśni z 1001 nocy czy Ostatnich dni Pompei Edwarda Bul wer*JLyttona).

Rok 1878, choć taka data pojawia się w literaturze przedmiotu, nie może zostać potraktowany jako moment finalny epoki odrodzenia narodowego. Właściwie do końca wieku ukazywały się teksty autorów, których biografie artystyczne, przede

----------__s_ jt__»_„ _ _ . , ł_r ł i_._l.    i_- i    11_i_i_J____- *    *    --