img065 2

wydarzeniem była augmentacja pęcherza moczowemu przy użyciu wsze/cpH skonstruowanego in vitro po subtotalnej cystekfomii (wycięcie pęchci/H moczowego z pozostawieniem jedynie ujść moczowodów i cewki moczowej) u psa (ryc. 8.2). Niedługo potem rozpoczęto podobne doświadczenia mul rekonstrukcją pęcherza moczowego u ludzi. W 2006 roku Atala i wsp przedstawili zrekonstruowany in vitro pęcherz moczowy człowieka. Obserwacji obejmuje 5 letni okres. Jest to pierwsza na świecie praca doświadczalni! prezentująca możliwości wytworzenia prawic całego narządu w laboratorium, u następnie wszczepienia go biorcy. Nadal jednak trwają prace nad konstrukcji ściany pęcherza in vitro mogącej stanowić wszczepialny materiał służący do rekonstrukcji dróg moczowych.

Izolacja i otrzymanie odpowiednio dużej liczby komórek potrzebnych doi wykonania przeszczepu wiąże się z bardzo wysokimi kosztami. Do rekonstrukcji % pęcherza moczowego człowieka potrzeba około 10° komórek autologicznych. Otrzymanie tak dużej liczby komórek w przeciągu 6-7 tygodni wymaga ekstensywnej hodowli. W hodowli komórek, które mają być przeszczepiane, nie powinno się używać czynników potencjalnie karcinogennych. Pierwotne hodowle komórkowe wymagają bardzo dużej ilości czynników wzbogacających pożywki hodowlane i olbrzymich nakładów pracy. Nie znaleziono równic/ idealnego materiału mogącego służyć jako nośnik dla komórek. Polimery, które stosuje się obecnie w pracach doświadczalnych, nadal są udoskonalane. Bruk również odpowiednio długo obserwowanych dużych grup pacjentów, u których wykonano augmentację pęcherza moczowego przy pomocy wszczepów otrzymywanych in vitro. Jedyna na świecie grupa pacjentów zc zrekonstruowanym przez Atalę in vitro pęcherzem moczowym liczy 7 osób, przy czym wyniki nie wszystkich pacjentów zostały przedstawione. Wiele doniesień dotyczących rekonstrukcji dróg moczowych przy zastosowaniu technik inżynierii tkankowej wykorzystuje bezkomórkowe podłoża, często ksenogeniczne, na które wysiewa się komórki autologiczne.

2. Próby leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu

Pęcherz moczowy wchodzi w skład dolnego odcinka dróg odprowadzających mocz, gromadzi on mocz między mikcjami. W miarę jak przybywa moczu, pęcherz ulega rozszerzeniu, tak aby nie wystąpił nadmierny wzrost ciśnienia i mocz nie cofał się do górnych dróg moczowych oraz nie wyciekał przez cewkę

wi|, Dodatkowym mechanizmem zapoDicgąjąyym ------

cnwką moczową jest zwieracz obejmujący światło cewki moczowej. mv ów składa się z mięśni poprzecznie prążkowanych, podległych woli, Ullęśni gładkich, regulowanych niezależnie od naszej woli. Oba mięśnie Kom* są z mięśniami tworzącymi przeponę miednicy, na której pęcherz wy jest „zawieszony”. Pęcherz moczowy jako mięsień wypieracz oraz moczowa z jej mięśniem zwieraczem, zawieszona również na przeponie Icy, stanowią kompleks mięśniowy odpowiedzialny za prawidłowe manie moczu w pęcherzu, które powinno być w pełni zależne od naszej (ryc. 8.3).

"jrjzcc#

Ryc. 8.3. Utrzymywanie moczu w świetle pęcherza moczowego (A) możliwe jest dzięki pracy mięśni poprzecznie prążkowanych przepony miednicy (B) oraz mięśni gładkokomór-kowych trójkąta pęcherza i cewki moczowej (C). W miejscu. gdzie mięśnie poprzecznie prążkowane stykają się z gładkakomórkowymi ich włókna wzajemnie się przeplatają

Nietrzymaniem moczu określa się stan, w którym następuje niezależne od II wyciekanie moczu z cewki moczowej. Wysiłkowym nietrzymaniem moczu śla się nietrzymanie moczu, u którego podstawy leżą zmiany związane z Wolnością mechanizmu podwieszającego pęcherz moczowy lub hanizmu zwieraczowego cewki moczowej lub współ występowania obu tych rżeń. W przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu wzrost ciśnienia w herzu nie napotyka na opór zwieraczy, czego efektem jest wyciek moczu z •herza. Przedstawiono tutaj prostą teorię mechanistyczną tłumacząca, lodstawy tego schorzenia. Istnieje wiele innych prób wytłumaczenia zjawiska Rlrtrzymania moczu o charakterze wysiłkowym. Pierwsza oraz trzecia postać Wysiłkowego nietrzymania moczu leczona jest metodami operacyjnymi również Rtało inwazyjnymi z bardzo dobrymi lub dobrymi wynikami czynnościowymi.

105