img252 2

60 Część II. Podstawy mikroekonomii

19.    Prawo malejących przychodów stwierdza, że zwiększenie nakładów czynnika zmiennego (przy założeniu, że nakłady pozostałych czynników nie zmieniają się) daje od pewnego momentu coraz mniejsze przyrosty produkcji.

20.    Według klasycznego modelu funkcjonowania przedsiębiorstwa podstawowym celem przedsiębiorstwa prywatnego jest minimalizacja kosztu jednostkowego.

21.    Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne w okresie długim osiąga zerowy zysk ekonomiczny.

22.    Produkt krańcowy jest równy tangcnsowi kąta, jaki tworzy z osią odciętych styczna do krzywej produktu całkowitego.

23.    Utarg przeciętny to przychód ze sprzedaży jednostki produktu.

24.    Koszt całkowity może maleć wraz ze wzrostem produkcji.

25.    Pionowa odległość między krzywą kosztu całkowitego a krzywą kosztu stałego jest równa kosztowi zmiennemu.

26.    Jeśli koszt krańcowy maleje, to maleć musi również koszt przeciętny.

27.    Konkurencję doskonałą charakteryzuje rozproszenie po stronie popytu i podaży.

28.    Koszt krańcowy zawsze rośnie wraz ze wzrostem produkcji.

29.    W warunkach wolnej konkurencji cena jest równa utargowi przeciętnemu.

30.    Przeciętne koszty stałe rosną wraz ze wzrostem produkcji.

31.    Przedsiębiorstwo monopolistyczne jest „cenodawcą”.

32.    W warunkach monopolu utarg całkowity zawsze maleje wraz ze wzrostem sprzedaży.

33.    Krzywa utargu krańcowego przedsiębiorstwa monopolistycznego leży powyżej krzywej popytu rynkowego na wyroby tego przedsiębiorstwa.

34.    Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne ma ujemnie nachyloną krzywą popytu rynkowego na swoje wyroby.

35.    W warunkach wolnej konkurencji cena rośnie szybciej niż utarg przeciętny.

36.    Krzywa kosztu przeciętnego przecina krzywą kosztu krańcowego w jej minimum.

37.    Koszt krańcowy to stosunek kosztu całkowitego do wielkości produkcji.

38.    Utarg przeciętny to przyrost utargu całkowitego spowodowany zwiększeniem sprzedaży o jednostkę.

39.    W warunkach monopolu wraz ze wzrostem sprzedaży utarg przeciętny maleje szybciej niż utarg krańcowy.

40.    Zysk całkowity to różnica między kosztem całkowitym i utargiem całkowitym.

41.    Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne nie może samodzielnie ustalać ceny swoich produktów.

42.    Po przekroczeniu pewnego poziomu produkcji koszt przeciętny stały rośnie wraz ze wzrostem produkcji.

43.    Zysk przeciętny to różnica między utargiem krańcowym i kosztem krańcowym.

44.    Finansowe źródła korzyści skali wynikają z faktu, iż duże firmy dysponują wystarczającymi środkami własnymi z zysku dla sfinansowania swojej działalności.

45.    Zewnętrzne korzyści skali pojawiają się, gdy wzrost rozmiarów produkcji całej gałęzi przemysłu prowadzi do obniżki kosztów w poszczególnych przedsiębiorstwach.

46.    Korzyści skali są m.in. rezultatem większej specjalizacji pracy.

47.    Niekorzyści skali pojawiają się wtedy, gdy wraz ze wzrostem produkcji koszt przeciętny maleje.

48.    Rosnąca część krzywej długookresowego kosztu przeciętnego pokazuje

niekorzyści skali.    ₍

49.    W warunkach monopolu występują bariery wejścia na rynek, na którym działa monopolista.

50.    Koszt stały może rosnąć wraz ze wzrostem produkcji.

Test wyboru

1.    Do spółek osobowych zaliczamy:

a)    spółki jawne,

b)    spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,

c)    spółki akcyjne,

d)    żadna z powyższych odpowiedzi nie jest dobra.

2.    Księgowy do kosztów księgowych nic zaliczy:

a)    kosztów zakupu surowców,

b)    zysku,

c)    opłat za energię,

d)    wynagrodzeń zarządu.

r    •

3.    Produkt przeciętny to:

a)    stosunek produktu całkowitego do wielkości produkcji,    _%

b)    stosunek produktu całkowitego do nakładów czynnika zmiennego,

c)    stosunek przyrostu produktu całkowitego do przyrostu nakładów czynnika zmiennego,

d)    przychód ze sprzedaży jednej jednostki produktu.

4.    Optymalna kombinacja czynników wytwórczych znajduje się:

a)    w punkcie przecięcia izokwanty z izokosztą,

b)    w punkcie styczności izokwanty z krzywą kosztu całkowitego,

c)    w punkcie styczności linii jednakowego produktu z linią jednakowego kosztu,

d)    w punkcie styczności krzywej kosztu całkowitego z krzywą kosztu stałego.