img328 2

195

6

4

5

7    8

Xys. S.2. Przykład zniszczeń korozyjnych na przekrojach poprzecznych próbek metalowych: 1-2 - ogólna korozja równomierna, 3-6 - powierzchniowa korozja lokalna, 7-8 - lokalna

korozja międzykrystaliczna

Na podstawie obserwowanych zmian i zniszczeń, korozję metali można zakwalifikować do jednej z dwóch grup: ogólnej lub lokalnej (rys. 8.2).

Korozja ogólna zachodzi na całej powierzchni metalu eksponowanego w środowisku korozyjnym (EN ISO 8044:2002). Ten rodzaj zniszczenia może dotyczyć równo-—emie całej powierzchni elementu - korozja równomierna, lub znacznych, niepołą-zz mych ze sobą obszarów - korozja nierównomierna. Korozja ogólna może dotyczyć zarówno agresji chemicznej, jak i elektrochemicznej. Jeżeli produkty korozji nie przechodzą do roztworu, to wydzielają się i osadzają równomierne na całej powierzchni - .talu. Zważywszy, że w ogólnej korozji elektrochemicznej potencjały anody i kato-r- są sobie równe i dalej są równe potencjałowi prądu korozyjnego, efekt zniszczenia rc awia się w postaci obszarów anodowych i katodowych równomiernie rozłożonych ca całej powierzchni metalu. Elektrody mogą zmieniać swoje położenie w czasie.

Korozja ogólna stanowi najmniej niebezpieczny wynik działania czynników ko-jnych. Nie wpływa bezpośrednio na zmianę właściwości wytrzymałościowych cca:eriału, lecz przyczynia się do zmniejszenia przekroju poprzecznego elementu.

Korozja lokalna występuje wybiórczo w wyróżnionych miejscach powierzchni metalu podanego działaniu środowiska agresywnego (EN ISO 8044:2022). W śro-:: c- isku wodnym na ogół zachodzi nierównomiernie, co jest wynikiem wyraźnie :cdzielonych od siebie obszarów anodowych i katodowych. Powierzchnia anody est dużo mniejsza od powierzchni katody, a obszary ogniw można odróżnić gołym : <cem lub za pomocą mikroskopu. Ponieważ wywiązane w reakcji produkty korozji ne chronią przed dalszym zniszczeniem, po przekroczeniu iloczynu rozpuszczalności