IMGP3422

Śląska z Macierzą w podwrocławskim klasztorze była spora grupa polskich zakonnic, panowała polska atmosfera życia religijnego, kultywowano też tradycje narodowego piśmiennictwa. Z kolei znów dowodem utrzymujących się kontaktów z Polską jest rękopis z XVII w., będący przekładem z języka łacińskiego na język polski statutów reformy klasztorów cysterskich, dokonanym przez cystersa z klasztoru w Andrzejowie, Mateusza Slickiego, «dla panien zakonnych w Trzebnicy*.

Najsilniejsze wpływy polskiej kultury na Śląsku zaznaczyły się na przełomie XV — XVI w. Słynna wówczas w Europie Akademia Krakowska przyciągała już od połowy XV stulecia liczne rzesze młodzieży śląskiej. Brała ona żywy udział w życiu uczelni i miasta, dając tym samym wyraz swojej przynależności do polskiego kręgu kulturowego. Po ukończeniu studiów wielu Ślązaków nie opuszczało wawelskiego grodu, pełniło tu różne funkcje bądź też wiązało się z uczelnią, pozostawiając niekiedy ślad w polskim piśmiennictwie. Inni znów wracali na Śląsk, gdzie krzewili tradycje kultury humanistycznej wyniesionej z Krakowa. Za pośrednictwem uniwersytetu krakowskiego promieniowała więc na Śląsk polska myśl naukowa, rozpowszechniała się polska literatura, docierały polskie książki rękopiśmienne, później już drukowane, inspirując Ślązaków do ich rodzimej twórczości.