IMGP6342

ŻYWOT SZOPA

■^6<7|

Muszęć teraz tego mechać,

Przedsię cię dam u katować".

Potym Ksant gody sprawował.

Wszytkich mądrych na nie wezwał;

Ezopowi dał u drzwi stać A jedno mędrce w dom puszczać.

Ezop kiedy u drzwi siedział,

Przyszedł mędrzec, wniść tam żądał.

'^m Ezop rzekł: „Nie puszczę żadnego,

Aże go uznam mądrego;

Tym mój pan mędrców pokuszą:

Powieszli mi, co pies rusza?"

On mnimając, by go psem zwał.

Szedł ode drzwi, czekać nie chciał.

I inni, co przychodzili.

Takież odprawieni byli;

Gniewając sie. precz bieżeli.

A Ksantowi źle mówili.

¹⁸⁶⁵ Aż już jeden na ostatek Przyszedł, mając rozum prętek,

Mędrzec ochotny w rozumie,

Mając baczność w kożdym słowie.

„Co pies rusza?" — Ezop spytał.

^,m „Ogon" — mędrzec odpowiedział;

Którego hnet w dom prowadził.

Aż go i za stół posadził.

1848; przedsię — przecie.

1849; sprawować {gody/ — przygotowywać, urządzać.

1855 n-: Tu w wolnym przekładzie zatarł się cały dowcip tego epizodu. W oryginale Ezop siedząc za drzwiami i słysząc kołatanie pyta: .Co pies rusza?" W polskiej wersji Ezop pytanie to poprzedza wstępem: „Nie puszczę żadnego" itd., tak jakby zadawał jedną z kolejnych zagadek (Por. Bruckner. Z topy polskie, s. 169, 9). w. 1857: pokttszać — próbować, doświadczać, w. 1884: Ki mówić — złorzeczyć (kalka łacińskiego małe diceret w. 1886: prętek — prędki.