IMG62

6.6.7. Określanie zawartości ferrytu w spoinie

Pierwszą ilościową zależność między składem chemicznym a zawartością ferrytu w stopi wie zaproponował Schaeffler [78], Skład chemiczny stopiwa został określony przez równoważnik chromu R_Cti niklu R_U](rys. 6.62). DeLong [79] udoskonalił wykres Schaefflera, uwzględniając azot jako silny pierwiastek austenitotwórczy (rys. 6.63). Dalsze modyfikacje wykresu z uwzględnieniem miedzi jako składnika austenitotwórczego wykonali Kotecki i Siewert [80], Wykres WRC-1992 przedstawiono na rysunku 6.64.

Rys. 6.62. Wykres Schaefflera dla określania zawartości ferrytu w spoinie i struktur po krzepnięciu

[78]

W celu określenia zawartości ferrytu w strukturze wprowadzono pojęcie liczby ferrytowej (FN). Ponieważ przy obecnym stanie techniki nie ma metody pozwalającej zmierzyć zawartość ferrytu w austenitycznym stopiwie nierdzewnym jako wartości bezwzględnej z małym rozrzutem, przyjęto magnetyczną metodę pomiarową opartą na standardowych próbkach wzorcowych ferrytu. Metoda ta dostarcza wartości porównawczych, które jednak niekoniecznie muszą się pokrywać z rzeczywistym udziałem procentowym ferrytu w stopiwie. W odróżnieniu od innych metod określa się wartości pomiarowe nie jako procent ferrytu, lecz jako liczbę ferrytową.

272