104
niemal wyłącznie w biclastej strefie drewna zawierającej właśnie niewielkie ilości białka W przeciwieństwie do tej grupy owadów inne gatunki np kołatki, u których symbionty są liczne, mogą żerować w drewnie twardzielowym
Do drugiej grupy ksylofagów zalicza się te gatunki, których larwy odżywiają się wyłącznie lub głównie zawartymi w drewnie cukrami, skrobią i białkiem, podczas gdy błonnik nie jest wykorzystywany lub jest jako pokarm wykorzystywany w nieznacznym stopniu Część tych owadów żeruje w drewnie drzew żywych i odżywia się cukrami prostymi (rzemliki. przczicmiki. trociniarka czerwicą), pozostałe zerują w biclastcj strefie drewna drzew obumierających i martwych, gdzie znajdują się dostateczne ilości skrobi i innych cukrów (np. miazgowicc. kapturnik dębowicc).
Do grupy trzeciej należą ksylofagi. których larwy i postacie dorosłe odżyw tają się wyłącznic lub głównie strzępkami hodowanej w żerowisku grzybni grzybów ektosymbiotycz-nych. podczas gdy drewno jako pokarm nie jest bezpośrednio wykorzystywane. Stwierdzono liczne przystosowania budowy ciata owadów służące do przenoszenia zarodników grzybów cktosymbiotycznych i ich wprowadzania do nowych żerowisk. Mają one postać kieszeni i zwane są niesłusznie gruczołami (mycctangium) (rys. 3.78 i 3.79). Grzybnia jest wówczas hodowana przez, owady na ściankach chodników wygryzionych w drewnie tdrwalniki. rozwiertki. wyrynniki, rytcl pospolity) i przerasta drewno w pobliżu miejsca żerowania larwy (rys. 3.80). Również, samice irzpienników wprowadzają zarodniki grzybów
ZIIOWMIII
OHUbtTI
OOlOiKCH
uauNiE j«
IEDLL&)
intUt
Mcrfwnaw 1 ■*■**«,
Krntci ZJI ►*.*»« r*oi io«( swatowi
,ctc
I <«.«:n ii** .owtAŁUioiit
OtOANIJM UMIERA
hawomww
iozwśi
LARW
Oo^lny model przebiegu procesów wyboru roślin zywna^kich 0rce ta|o*o«czne: behawioralne R«1ice środowiskowe (.we|ścia") przedstawione są lako nap’ _ „jeżenia zwrotne między idzny-
Cwyiśaa") jako prostokąty, momenty krytyczne |ako romby. m' r°dza|ami aktywności naznaczono małymi okręgami