IMG15

Ferryt drobnopłytkowy i bainit górny mogą się tworzyć właściwie w tym samym zakresie temperaturowym i zgodnie z tym samym mechanizmem, występują natomiast między nimi różnice w morfologii. Bainit górny zarodkuje z reguły na granicach ziaren austenitu i rośnie w postaci pakietów równoległych listew, płytki ferrytu drobnopłytkowego zarodkują zaś wewnątrz ziaren austenitu na bardzo drobnych wtrąceniach niemetalicznych (głównie tlenkowych), które w istocie są punktowymi miejscami zarodkowania. Płytki ferrytu drobnopłytkowego rosną zatem promieniście z pojedynczych wtrąceń, a więc tworzą mikrostrukturę. w której między sąsiednimi płytkami rosnącymi w różnych kierunkach (zachowaniem zależności Kurdiumowa-Sachsa) występują duże kąty dezorientacji.

Przedstawione powyżej rodzaje struktur powstających w spoinach stali niskowęglowych i niskostopowych przedstawiono na rysunkach 8.35-8.39. Mikrostruktura spoiny stali nisko-węglowej zawiera przeważnie ferryt ziarnisty (poligonalny ), ferryt płytkowy (Widmanstattena) oraz niewielkie ilości perlitu zlokalizowane między płytkami ferrytu (rys. 8.35). W spoinach stali o podwyższonej wytrzymałości w zależności od składu chemicznego spoiwa i materiału spawanego oprócz ferrytu ziarnistego i ferrytu Widmanstattena występuje ferryt drobnopłytkowy (acicularny) (rys. 8.36). może też występować tylko ferryt ziarnisty i ferryt drobnopłytkowy (rys. 8.37). Wzrost zawartości dodatków stopowych w spoinie, na przykład niklu, przy małych szybkościach chłodzenia może powodować powstanie wysp M-A (rys. 8.38).

Rys. 8.35. Mikrostruktura spoiny w stali S235 składająca się z ferrytu ziarnistego i ferrytu Widmanstattena (płytkowego)

Rys. 8.36. Mikrostruktura spoiny w stali S355 składająca się z ferrytu ziarnistego, ferrytu Widmanstattena (płytkowego) i ferrytu drobnopłytkowego

425