74
W zakresie prędkości, w jakim się tworzy, narośl może posiadać formę stabilną lub niestabilną:
narost stabilny - część narostu stale przywiera do powierzchni natarcia,
narost niestabilny - w pewnym czasie narost się tworzy, następnie chwilowo lub całkowicie zanika.
Po przejściu strefy tworzenia wióra materiał obrabiany w postaci wióra spływa j równolegle do powierzchni narostu. Narost przejmuje wtedy rolę ostrza. Przy bardzo małych \ prędkościach skrawania narost nie tworzy się w ogóle.
Przy danych wartościach głębokości skrawania a^, posuwu f i kąta natarcia ostrza y0 do | powstania narostu potrzebna jest pewna prędkość v(ł. W miarę wzrostu prędkości skrawania I od vci do v*i rośnie wysokość narostu hn. Zmiana wysokości narostu h„ powoduje zmianę kąta . natarcia: Y#-»Y««(rys. 1-58).
Ym
Rys. Ii8. Zmiana kąta narostu y<* ze wzrostem wysokości narostu h.
Dokładne pomiary siły skrawania Fc (oraz składowych Ff i FP) wykazują, że zmieniają się one wraz ze wzrostem prędkości skrawania (rys. 1.59). Zmienność sił skrawania przy v« > v*j nie ma związku z narosłem, natomiast dla zakresu vci < vc < Vc2 zmiana sił ma związek z narosłem, zmienia się bowiem kąt natarcia narostu y<*.
W innych warunkach skrawania zachodzi przesuwanie „garbów krzywych"; np. zmienność siły skrawania F* dla różnych grubości warstwy skrawanej h przedstawiono na rys. 1.60 - gdy h maleje, to garb przesuwa się w stronę większych prędkości skrawania.
Stwierdzono, że istnieje związek między średnią temperaturą ©, na styku wióra * powierzchnią natarcia i współczynnikiem zgrubienia wióra ks (rys. 1.61).
Podobnie można ustalić związek między średnią temperaturą stykową ©» i kątem narostu Y« (rys. 1.62).
Rys. 1.59. Zmiana wysokości narostu ha, kąta narostu yn, współczynnika zgrubienia wióra k*. współczynnika tarcia p* oraz składowej siły stycznej P( zc zmianą prędkości vc
Rys. 1.60. Zmiana siły Fe z prędkością skrawania dla grubości warstwy skrawanej hi>ł)2>hj
Rys. 1.61. Związek między współczynnikiem spęcznia wióra k» i temperaturą stykową 0,