IMG62

230

7.15. Charakterystyka odmian szlifowania

7.15.1. Szlifowanie kłowe, wzdłużne powierzchni zewnętrznych

Podczas szlifowania kłowego przedmiot ustalony jest w kłach, Może ono być przeprowadzone obwodem ściernicy jako sdifowwie obwodowe, czołem ściernicy jako szlifowanie aolm (rys. 7.18) lub jako sdifowaut obwodowocolowt, w przypadku gdy powierzchnię ściernicy stanowiąjej powierzchnia obwodowi i część stożkowa powierzchni czołowej.

o)    b)

Rys. 7.18. Wzdłużne zewnętrzne szlifowanie walcowe kłowe; a) obwodowe, b) czołowe

Przy szlifowaniu obwodowym nich posuwowy jest mchem złożonym z mchu obrotowego przedmiotu obrabianego z prędkością obwodową v_r oraz prostoliniowego osiowego rnebu posuwowego z prędkością V{» Ruch dosuwowy, promieniowy z prędkością V(, może następować okresowo po pojedynczym lub podwójnym przejściu ściernicy względem powierzchni obrabianej. Przy szlifowaniu przedmiotów krótkich i średniodługich przedmiot porusza się wzdłuż ściernicy, natomiast podczas obróbki bardzo długich przedmiotów wrzeciennik ściernicy przemieszcza się wzdłuż obrabianego przedmiotu, co wpływa na znaczne skrócenie długości łoża szlifierek.

Kształt obrabianych powierzchni zewnętrznych może być walcowy lub stożkowy o różnym kącie pochylenia tworzącej.

7.15.2, Szlifowanie kłowe, wgłębne powierzchni zewnętrznych

Charakteryzuje się ono tym, że prostoliniowa składowa ruchu posuwowego, którą jes ciągły ruch promieniowy z prędkością V|_tł skierowana jest prostopadle do osi obrabianej przedmiotu. Ponadto składową ruchu posuwowego stanowi ruch obrotowy przedmiotu prędkością \ równą prędkości posuwu stycznego \ zaś ruchem głównym, podobnie \i

innych odmianach szlifowania, jest ruch obrotowy ściernicy z prędkością obwodową v,. Podobnie jak przy szlifowaniu wzdłużnym, również przy szlifowaniu wgłębnym czynną powierzchnią ściernicy może być powierzchnia obwodowa lub czołowa (rys. 7.19).

Rys. 7.19. Wgłębne szlifowanie walcowe; a - obwodowe, b - czołowe

7.15.3. Szlifowanie bezkłowe powierzchni zewnętrznych

Przy szlifowaniu bezkłowym bazą obróbkową jest zewnętrzna średnica wałka, a jego ruch obrotowy wywołuje tarcza prowadząca dzięki sile tarcia, bez sztywnego połączenia z przedmiotem.

Przedmiot obrabiany (3) (rys. 7.20) spoczywa w czasie szlifowania na podlrzymce (4) i znajduje się między ściernicą (1) a tarczą prowadzącą (2). Podczas szlifowania przedmiot powinien opierać się jednocześnie o powierzchnię podtrzymki, tarczy prowadzącej i ściernicy. Oś przedmiotu leży powyżej linii łączącej środki ściernicy i tarczy prowadzącej, co wpływa korzystnie na jego okrągłość. Materiał tarczy prowadzącej odznacza się dużym współczynnikiem tarcia, tak że prędkość obwodowa przedmiotu jest niemal równa prędkości obwodowej tarczy prowadzącej.

W zależności od kształtu obrabianego przedmiotu rozróżnia się;

-    szlifowanie bezkłowe wzdłużne, tzw. szlifowanie przelotowe,

-    szlifowanie bezkłowe wgłębne, tzw. szlifowanie wcinające.

Szlifowanie bezkłowe wzdłużne (przelotowe) (rys. 12la) stosuje się do szlifowania powierzchni walcowych gładkich. Posuw wzdłużny (osiowy) przedmiotu uzyskuje się dzięki pochyleniu osi tarczy prowadzącej pod kątem cą = 3+5° względem osi ściernicy. W celu zapewnienia liniowego styku z przedmiotem obrabianym tarczy prowadzącej nadaje się zarys powierzchni prostokreślnej w postaci hiperboloidy obrotowej.