img035

Dachy 35

się ponad poziomem posadzki nie mniej niż 2m. Sposób osadzenia krokwi na ścianach zewnętrznych jest identyczny jak w przypadku wiązarów krokwiowych. Zabezpieczenie ścian przed rozsunięciem wskutek rozporu krokwi uzyskuje się poprzez zastosowanie wieńca żelbetowego albo dzięki należytemu zakotwieniu belek stropowych na ścianach podłużnych. Dla większych rozpiętości jętki można podeprzeć jedną lub dwoma płatwiami opartymi na ścianach stolcowych. Połączenie krokwi w kalenicy wykonuje się na zwidłowanie, na nakładkę prostą, w dotyk z nakładkami lub w dotyk do deski kalenicowej. Jętki łączymy z krokwiami na „półjaskółczy ogon” wzmocniony kołkiem lub na złącza z nakładkami przybitymi gwoździami. Wiatrownice przybite do krokwi od strony wewnętrznej więźby zapewniają stateczność konstrukcji ze względu na działanie wiatru.

Wiązary płatwiowo-kleszczowe. W ustrojach płatwiowo-kleszczowych występują wiązary główne w odstępach 3+-5m oraz uzupełniające konstrukcję wiązary pośrednie. Wiązary główne składają się z pary krokwi, pary kleszczy oraz dwóch słupów ściany stolcowej. Wiązary pośrednie mają tylko krokwie oparte na płatwiach. Kleszcze obejmują z obu stron słupy i krokwie i są połączone ze słupami na wrąb pełny wzajemny i śrubę 018mm, a z krokwiami na „półjaskółczy ogon” i kołek albo śrubę 012mm, ewentualnie w dotyk bez wrębów - na śrubę lub gwoździe. Połączenie krokwi w kalenicy i na podporach dolnych wykonuje się w ten sam sposób jak w ustrojach jętkowych, natomiast połączenie na płatwi pośredniej wykonywane jest na wrąb wzajemny.

W przeciwieństwie do wiązarów jętkowych, w ustrojach płatwiowo-kleszczowych duża część obciążenia dachu przekazywana jest na strop poprzez ściany stolcowe, a dokładnie przez dolne płatwie znajdujące się pod słupami.

Rysunek 3-4. Dach o konstrukcji płatwiowo-kleszczowej: 1 - krokiew, 2 - płatew, 3 - kleszcze, 4 - miecz, 5 - słup, 6 - śruba.