IMG834 (648 x�2)

\L

To(***** • ^/w

— 0(ooUrt()xll/Ń

) J

0*»*

mość cywilna w turystyce i rekreacji

325

H4

,_Aa«h«M ^dla ws«nu«ofńw turystyki w Pola* _ori„

"•* _jrsi Mieniów dotyc/ącydl nienależytej reali?,.^ ' ^ro*putrywiinlu re--rfU « 'T 'VI- yruwuch    '“'V"^y"h.

f^aj\ ijbeli Frunklurckiej punkt odniesie

^wiehi punktach

Sfinta Mdy n*n»vk« Ibte/ w.,„o odesłać £*,«»»•»■ jSuiękwj. chociar jest .hm w Niemczech krytykwan-^w “T"* ^Tl*^,li _ ^f I powodu pominięćccci. specyficznych turystyki kwaUTAn " ^PU"^k,ath I niemieckich me stosuje jej.    htikowanej i część

I Szczegóinie trzeba podkreślić wręcz, przełomową rolę w zakroi

_vl sądy W sprawach o zmarnowany urlop podczas .mprezy “ TT Jelnd powołany juz wyże, » y rok ETS z 12 marca 2002 r Trybu d.l 'i¹ celem dyrektywy 900,4/EWO jes, „brona *^1    ^

a związku z urlopem to muszą on, mtec zapewnioną możliwość domagTiaT jodowania /a s/kod_s me majątkową, jaką jest utrata przyjemności / pobytu tu wczasach i niemożność odpowiedniego wykorzystania urlopu W konL | kwencji w omawianej sprawie odpowiedzialność za laką szkodę poniósł o,,ani-¹ aiior dwutygodniowych wczasów w Turcji, podczas których dziecko uczesini-Iow tej iinprc/> iuis im />>• i ■■ «lui.tkwi/.e pobytowym zatruło s._v salmonellą z powodu bezspornych niedopatrzeń organizatora i do końca pobytu poważnie chorowało, mając ponad 40 temperatury i wymagając stałej opieki r«Kl/.ieów. Rodzice ci mieli więc /marnowany urlop, co niewątpliwie słusznie wskazany Trybunał uznał za szkodę niemajątkową, za którą powinien ponieść odpowiedzialność organizator wczasów Każda inna interpretacja pojęcia „szkoda" prowadziłaby do postawienia pod znakiem zapytania celu powołanej dyrektywy. Trzeba niewątpliw ie zgtkl/ić się z tym stanowiskiem ETS, wymagającym jednolitej interpretacji dyrektywy 90/314/EWG we wszystkich państwach członkowskich UE, niezależnie od tego. czy dane piawo krajowe przewiduje odszkodowanie za szkodę niemajątkową, czy nie.

Jak słusznie wskazał M Nesterowicz, gdy Polska jeszcze nie była członkiem UE. ale miała zobowiązania wynikające z Układu Europejskiego o stowarzyszeniu z 1991 r., oznaczało to już wtedy nie tylko konieczność implementacji dyrektyw do prawa krajowego przez uchwalenie odpowiednich ustaw, ale także obowiązek interpretacji ustaw zgodnie / treścią dyrektyw oraz orz.ee/nic-•went ETS. W przypadku analizowanego wyroku ETS nie jest to proste do zastosowania na gruncie prawa polskiego. Przepisy bowiem kodeksu cywilnego ^oraż ustaw odrębnych przewidują możliwość zadośćuczynienia za doznaną toywdę tylko w ramach odpowiedzialności deliklowej i to wyłącznie w przy-P*lUh wskazanych ustawowo Na podkreślenie zasługuje stanowisko wymię ⁿ*oncgo autora, że polski sąd rozpatrując sprawę o roszczenia odszkodowawcze ^zmarnowany urlop, powinien przyznać zadośćuczynienie pieniężne w ^ra'^1ia^' °?P°^wied/ialności kontraktowej, interpretując art 471 k.c. zgodnie z. wy ^n,3 dyrektywy 90/314/EWG. dokonaną przez ETS w powołanej sprawie.