ROZDZIAŁ
Pierwotna regulacja zasad oraz zakresu odpowiedzialności kontraktowej organizatora turystyki w ustawie o usługach turystycznych z 1997 r. była niepełna i w znacznej sprzeczności z. ustaleniami dyrektywy 90/314/EWG w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek. Ten stan rzeczy był krytykowany w- nauce prawa i te uwagi krytyczne zostały w części wykorzystane przy nowelizacji omawianej ustawy w 2000 r. Obecnie podstawy prawne tej odpowiedzialności są oparte na zasadzie ryzyka. Jest to rozwiązanie prawne oczywiście korzystne dla klientów' biur podróży organizujących imprezy turystyczne. To na organizatorze turystyki spoczywa ciężar wykazania okoliczności zwalniających go od odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, powstałego z umowy o świadczenie usług turystycznych. Wyłączenie omawianej odpowiedzialności może nastąpić tylko przez wykazanie przynajmniej jednej z określonych w ustawie okoliczności zwalniających, które są ujęte w sposób zobiektywizowany. Jedną z nich jest działanie lub zaniechanie klienta jako wyłączna przyczyna niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez organizatora turystyki. Przy tym wcale nie musi to być zachowanie zawinione przez klienta. Wystarcza wykazanie np. braku koniecznej współpracy ze strony klienta przy wykonywaniu zobowiązania i niezgłoszenie się na czas do odprawy na lotnisku.
Drugą okolicznością zwalniającą organizatora turystyki od omawianej odpowiedzialności jest działanie lub zaniechanie osób trzecich. Chodzi tutaj jedynie o osoby nieuczestniczące w wykonywaniu usług przewidzianych w umowie. Działania i zaniechania podwykonawców oraz ich pracowników i osób działających na ich zlecenie nie mogą więc w żadnym wypadku być podstawą zwolnic-
/
pomocy
gt* sytuai wykonanie cznych. Ta w zgodnie ni) omówi i;jednak na niwala oj* taywiście | • n^encja ’ >W80r..K dpouiedj ^wych. Nowym
Wh F
** usług