\
W
giggcywilna w turystyce i rekreacji ^.„izatora od odpowiedzialności. Za ucMstniclW0
•«C5>
OB
MP1
323
l,lJ n^/v turystycznej jej organizator odpowiad^ ™ 2? ** **** rotliża. ej* ^ zwolnić dowodem braku winy własnej w wyboj u ****** 1 nic **L lWd nimi. Trzeba podkreślić, że postępowanie osób Z Tu °SÓb lub "*• .noże być uznane za okoliczność zwalniającą, jeśl. ichd ,Myn,c ***• cf' llit. można było przewidzieć ani uniknąć. Wvk ,,m d ? ań ,ub Mnie-ihJ,runkowań także obciąża organizatora turystyki! pr/vu ' dodalkowych Jolicznosci może być atak terrorystyczny. V J em ,c8° rodzaju
I Trzecią okolicznością zwalniającą organizatora turystyki od .m.r
jjpottifdzulnosci jest silą wj-tsza. Jej przykładem może być w SS m 1 JU lawina, czy uderzeń,e p.oruna lub inne działania przyrody o chamki ulastrolalnym. ale także zdarzenu nadzwyczajne w postaci zaburzeń życia zbiorowego, jak np zamieszki lub działania wojenne. Rozumienie tego noiecia w prawie polskim jest bardziej rygorystyczne niż określone w dyrektywie 9tV314/EWG. która ujmuje je szerzej. Powoduje to w konsekwencji poszerinie zakresu odpowiedzialności organizatora turystyki w porównaniu z ustalonym w tej dyrektywie, co jednak jest dopuszczalne. Powołana dyrektywa wyraźnie zezwala na to. aby prawo wewnętrzne w celu ochrony konsumenta zawierało ustalenia bardziej rygorystyczne niż w dyrektywie.
Dla ochrony uczestników imprez turystycznych omawiane przepisy ustawy o usługach turystycznych nałożyły na organizatorów turystyki obowiązek udzielania pomocy poszkodowanym klientom w czasie trwania określonej imprezy także w sytuacji, gdy wyłączona jest odpowiedzialność danego organizatora /a niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych. Taki tez cel ma zakaz wprowadzony w 2000 r. do omawianej ustawy. zgodnie z którym nie można w drodze umowy wyłączyć lub ograniczyć wyżej omówionej odpowiedzialności w drodze wyboru obcego prawa. Nic stoi to jednak na przeszkodzie, aby wiążąca Polskę umowa międzynarodowa przewidywała ograniczenia odpowiedzialności kontraktowej organizatora turystyki. Oczywiście powinna to być ratyfikowana umowa międzynarodowa, jak np. Konwencja Warszawska z 1929 r.. Konwencja Montrealska z IW r.. COIIP 11980 r.. Konwencja Ateńska z. 1974 r., czy Konwencja Europejska z 196- r. o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele /a rzeczy wniesione przez gosu hotelowych.
N°wym rozwiązaniem prawnym wprowadzonym do ustawy o j ^
tycznych podczas jej nowelizacji w 2(MH) r. jest możliwo, c °bra WYko-P°W|edzialności organizatora turystyki za niewykonanie u me . ■ jmprc.
"Jnie usłu8 w czasie imprezy turystycznej do dwukrotno** . ^ o„ran|c/c. > turystycznej względem każdego klienta. W istocie c u ■ ial‘n0jici Zgodnie e wysokości odszkodowania, a nie ograniczenie i P? w treści utno-
7 Przepisami omawianej ustawy następuje to w razie unitę.