IMGT13

Odmiany paciorecznika uprawia się w gruncie, ale tylko od maja do października. Na okres spoczynku wykopane kłącza przenoszone są do pomieszczenia o temperaturze 5-8 °C. Zabezpieczone torfem przed wysychaniem pozostają tam aż do marca.

W celu przyspieszenia wzrostu podział wykonuje się wiosną, w marcu. Kłącze rozcina się nożem na fragmenty z jednym pąkiem. Z rośliny matecznej uzyskuje się 3-4 rośliny potomne. Sadzi się je do doniczek i uprawia początkowo w szklarni lub tunelu foliowym. Na miejsce stałe przenosi się dopiero w drugiej połowie maja. Dzięki uprawie rozpoczętej wcześniej pod osłonami rośliny szybciej zakwitają w gruncie.

kosaciec, irys - Iris L.

Kłącza tworzą, między innymi, kosaciec niemiecki (Iris germanica) i kosaciec syberyjski (Iris sibirica). U pierwszego gatunku kłącza są krótkie, grube i mięsiste, u drugiego nieco cieńsze. Rosną poziomo lub skośnie. Z dolnej strony kłącza rozwijają się włókniste korzenie, z górnej nadziemne części | wegetatywne i generatywne. Kłącze rozrasta się poprzez grubienie tylko nasad nadziemnych części wegetatywnych. Odcinek kłącza, z którego wyrósł kwiatostan obumiera po kwitnieniu.

Kosaćce rozmnaża się pod koniec lata, w sierpniu lub na początku września, co 2-3 lata. Możliwy jest także termin wiosenny, w kwietniu, jednak rzadziej się go stosuje. Dzielone wiosną rośliny słabiej kwitną i mniej dekoracyjnie wyglądają ze względu na konieczność przycięcia liści.

Kłącze dzieli się w miejscach przewężenia na części zawierające przynajmniej jeden pęd i kilka korzeni. Nowe części sadzi się płytko, tuż pod powierzchnią ziemi.

konwalia I Convallaria L.

Kłącza konwalii są cienkie, długie, rozgałęzione. W węzłach kłącza tworzą się pąki, z których powstają boczne odgałęzienia kłącza lub części nadziemne. Pąki dające początek częściom nadziemnym są dwojakiego rodzaju. Z jednych - liściowych, wydłużonych, ostro zakończonych, rozwiną się tylko liście. Z drugich - kwiatowych, grubszych o zaokrąglonych wierzchołkach powstanie pęd kwiatostanowy i liście. Z dolnej części kłącza wyrastają korzenie.

Rozmnażanie konwalii na skalę produkcyjną związane jest z uzyskiwaniem kłączy z pąkami kwiatowymi. Podział wykonuje się jesienią. Po wykopaniu kłączy oddziela się osobno części z pąkami kwiatowymi i liściowymi. Kłącza z pąkami kwiatowymi przeznacza się do pędzenia. Te z pąkami liściowymi pozostawia się do dalszej reprodukcji. W ciągu kolejnych

dwóch lat, kłącza się rozrastają i rozwijają się tylko liście. Jesienią trzeciego roku, kształtują się dopiero pąki kwiatowe i można przystąpić do podziału.

6. Rozmnażanie roślin tworzących cebule--r

Cebula jest zmodyfikowanym pędem podziemnym występującym u roślin jednoliściennych. Służy do magazynowania substancji zapasowych, dzięki którym może w warunkach naturalnych przetrwać okres suszy i niskich temperatur. Cebula składa się z przekształconych liści - łusek, wyrastających z silnie skróconej łodygi zwanej piętką.

Łuski mogą być przekształconymi liśćmi dolnymi (tulipan, szachownica, lilia), nasadami obumarłych liści właściwych (czosnek), przekształconymi liśćmi dolnymi i nasadami obumarłych liści właściwych, ułożonymi na przemian (hiacynt, lilia biała).

Cebula łuskowa składa się wyłącznie z łusek mięsistych. U niektórych gatunków mogą zasychać najbardziej zewnętrzne łuski tworząc suchą okrywę - tunikę. Okrywa ta pełni funkcję ochronną, chroniąc łuski mięsiste przed wysychaniem i uszkodzeniami mechanicznymi. Można zatem uwzględniając budowę cebul podzielić je na łuskowe i tunikowe.

41