kazania gnieźnieńskie 1

33

nacz. aony gemu odpowyedzaly: dokonay, czsos poczuł. yvsz cy naas w nasz miły ihezu Crist wola knyebeskemu krolewstwu. vsliszew to s<)dza, kazał ge wszist^y poscynacz. Agdysz ge kusmyercy wywyedzono, pokl^kszy naswa kolana, nacz^ly boga prosycz agemusye poleczacz, arzekpez: gospodnye wszemog^cy, genszes naas wywyodł scyemnoscy przezwyarstwa aw wyodles naas wswyatloscz twey slotkey znayo-65 moscy, czsoszes nasza cyała kazał sobye żywo offerowacz, prziymy dzisya nasze dusze, tobecz ge poleczamy. azatym wszech głowy .po-scynany. Potem s<)dza kazał przed sy$ swybtego Blaszeya wywyescz, arzk^cz gemv: chcesz sye bogom naszym modlicz, czily nye chcesz. Sw<)ty Błaszey gemv odpowyedzal: stradnikv nędzny, nyeboy<>[cz]...

KAZANIA GNIEŹNIEŃSKIE

Kazania gnieźnieńskie pochodzą z końca wieku XIV. Rękopis ich znajduje się w bibliotece Kapituły Gnieźnieńskiej. Cały kodeks, formatu małego folio, zawiera 103 kazań łacińskich i 10 polskich.

Wy dani a. Zabytek dawnej mowy polskiej. Wydał Tytus Adam Działyński. Poznań, 1857. Kart ni. 4, str. 84, tabl. faksymil. 15. [Przytem transkrypcja tekstu w pisowni zmodernizowanej przez L. Jagielskiego]. — Wydanie krytyczne: Kazania gnieżieńskłe. Tekst i glosy z rękopisu wydał, uwagami i słownikiem opatrzył Wład. Nehring. RAU Wydż. filoL t, 25 (1897), str. 1—114 i odb.^{1 2}) — Wyjątki z Kazań: Nehring AS str. 251—8; Kryńscy ZJS str. 51—60; Bruckner ŚPrP str. 22—41; Drzewiecki TJS str. 25—39; Taszycki NZJP str. 119—126 [Przeważnie w pisowni zmodernizowanej]. — Tekst niniejszy opiera się na rękopisie. Litery, wyrazy i zdania, dopisane między wierszami lub na marginesach, umieszczam w nawiasach okrągłych ( ). Powtarzania się, dość częstego, liter czy zgłosek przy przenoszeniu wyrazów (np. a-angol, o-obrasz) nie zaznaczam. Tak samo pomijam wyrazy, przez pomyłkę przepisywacza powtórzone, a potem skreślone. Wszystko to zebrał dokładnie w swojem wydaniu Nehring. Skróty w rodzaju: psto, pstocz, naę, bosze^, ludze^j, pote^, tetfio, mile*, gesecz, appli, plath i t. d. rozwiązuję, podając uzupełnienia w nawiasach łamanych: p<re>sto, p<re>stocz. na<m>, bosze<m>, ludze<m>, pote<m>, te<n>tho, mile<g>o, ge<n>secz, ap<osto>li, p<ra>lath. Skrócenia typowe: xt, xpt, xpiani (Chryst, chrześcijanin) pozostawiam bez zmiany W nawiasach graniastych [ ] daję uzupełnienia liter lub zgłosek, opuszczonych wskutek widocznej omyłki przepisywacza.

Opracowania. Hanusz J., Wykaz form przypadkowych w kazaniach gnieźnieńskich z r. 1418. SKJ t. 1 (1880), str. 335—74 i odb. (Materjały do historji form deklin. w jęz. staropol. w. XIV i XV. T. 1. Kraków, 1880). — Semenovic A., Kritische Bemerkungen zu altpolniscben Texten. [L Zabytek dawnej mowy polskiej]. JA t. 7 (1884), str. 419—33. — Krzepki B., Der Tekst der Gnesener Pre-digten kritiscb beleuchtet. Einleitung zur Abhandlung «Die Sprache der Gnesener Predigten». Inaug. Dissert. Posen, 1885. — BruchnaJski W., « Legendą aurea» w literaturze polskiej XV w. fł. Kazania gnieźnieńskiej RAU Wydz. fUol. t. 11

1

*) Tak w rkp. — ²) Wyd. nowe: Kazania gnieźnieńskie. Wydał Stefan V rtel-W ierczyńsk i. Poznań, 1953. — Zob. Dodatek: Bibliografia.

2

3