ko12

• Gofrcd •

I Eberarća będą mieć w pamięci Potomne wieki i późni wnukowie.

Piękna Gildyppo z Odoardem, spięci Nierozerwanym związkiem małżonkowie, I wy na wieki pewnie się wsławicie,

Bo i po śmierci się nie rozdzielicie.

57

Patrzcie, co umie miłość przeraźliwa! Ona jej władać bronią ukazała:

W nasrożsźej bitwie zawsze nielękliwa Męża miłego nie odstępowała.

A jeśli kiedy (jako to więc bywa) Rana iub jego, lub onę potkała,

Oboje cierpią i oboje mdleje,

Jeśli jedno z nich ranne i krew leje.

53

Ale nie tylko te, com ich mianował,

Lecz i tych wszystkich, którzy się pisali. Młodzieńczyk Rynald urodą celował — Tak mu to wszyscy zgodnie przyznawali,

I pierwej owoc niż kwiat ukazował,

A wszyscy mu się barzo dziwowali:

Mars własny z niego — kiedy zbrojny bije, Kupido — kiedy piękną twarz odkryje.

59

Piękna Zofija z Bertoldem go miała, A pierwej jeszcze, niżii go odjęto

Mamce od piersi, co go piastowała,

Do Matyldy go na chowanie wzięto.

Ta mu królewskie wychowanie dała I mieszkał przy niej dotąd, aż poczęto W ogromny bęben bić na wschodzie słońca, Ten w nim chętną myśl przeraził do końca.

60

Jeszcze w piętnastym spełna nie był lecie, Gdy uciekł z domu i szedł do przewozu Mórz’ Egejskiego i błądził po świecie,

Aż na ostatek trafił do obozu.

Czemu go zacni nie naszladujecie Wnukowie? Kie chciał długo w miękkim łożu Gnuśnieć i nie miał nic na gębie prawie,

A już trzeci rok na rycerskiej sprawie.

61

A kiedy się już jezda popisała, Rajmund z Tolozy następował, który Gdzie się Garona w ocean wmięszała, Zbierał piechotę z pirenejskiej góry. Cztery tysiące było ich bez mała;

Na niepogody twarde noszą skóry,

Na schwał są duży i zbyt pracowici, Wszyscy świetnymi zbrojami okryci.

62

Pięć zaś tysięcy było Stefąnowych, Którzy się w Blessie i w Turzie zbierali;

71