Kolendowicz0

■    Założenie zwrotów sił od węzłów przed przystąpieniem do obliczeń ma tę zaletę, że znaki, przy obliczonych wartościach sił, informują od razu, jakiego rodzaju siła panuje w pręcie; przy znaku minus — ściskająca, przy znaku plus — rozciągająca.

■    Siłę w pręcie CF wyznaczymy przecinając ten pręt przekrojem Ii-Ii i odrzucając prawą część kratownicy. Pozostałe dwa pręty CD i AF przecinają się w punkcie 0. Zatem względem tego punktu ułożymy równanie równowagi momentów (rys. 8-18e):

— R^b -+- P -f- b) + Sęp(o + b) = 0,

„ Rtb-P^a + b) _n ,

S_CF —---> 0 (rozciąganie).

a + b

■    Aby znaleźć siłę w pręcie DG, należy przeprowadzić przekrój ///-///(rys. 8-18a). Każdy inny przekrój przeciąłby kratownicę przez cztery pręty. Nie moglibyśmy wówczas rozwiązać zadania. Przekrojem III-III wycięliśmy więc węzeł G z kratownicy (rys. 8-180-Z warunku rzutów na oś równoległą do pręta DG wynika, że siła DG = 0. Jest to tzw. pręt zerowy. Teoretycznie więc pręt jest zbędny. Ma on jednak znaczenie konstrukcyjne, gdyż m.in. zmniejsza długość pręta FH.

Rys. 8-18

■ W kratownicach o pasach równoległych siły wewnętrzne w prętach łączących pasy górne i dolne, a więc w krzyżulcach i słupkach, należy wyznaczać korzystając z warunku

130