Kolendowicz32

zmienimy położenie lub wartości sił obciążających łuk, to zarys osiowy łuku, który nie zmieni się, nie będzie zgodny z przebiegiem wewnętrznych sił ściskających, zwanym tutaj linią ciśnienia. W tych miejscach łuku, gdzie linia ciśnienia będzie odsunięta od osi, powstaną momenty zginające równe iloczynowi wewnętrznej siły ściskającej i jej odległości od osi łuku.

■ Krzywa cięgna obciążonego równomiernie ciężarem q jest parabolą (rys. 16-2a), której równanie wyrażono wzorem (15-22), mianowicie

X'"¹ S ,

(16-1)

Jeżeli, pobodnie jak poprzednio, obrócimy krzywą tej paraboli (rys. 16-2b), to pręt krzywy, mający określoną sztywność, będzie lukiem ściskanym osiowo taką samą siłą, jaką było rozciągane odpowiadające mu cięgno. Wartości liczbowe reakcji będą zatem również takie same jak dla omawianego cięgna. Można więc wyrazić je za pomocą wzorów (15-28) i (15-30), a mianowicie:

(16-2)

(16-3)

(16-4)

ql

VA = y„=y=^,

ql²

^H-v

lub tf-f.

gdzie M = <7/78.

Rys. 16-2

■ Omawiany łuk jest tylko wtedy ściskany osiowo, gdy jego oś jest parabolą o równaniu (16-1) i gdy jest obciążony ciężarem rozłożonym równomiernie. Można powiedzieć inaczej, że dla takiego łuku linia ciśnienia pokrywa się z jego osią. Przy innym obciążeniu lub innej krzywej linia ciśnienia nie pokrywa się z osią łuku i wtedy oprócz ściskania występuje

332