270
Nośność spoin pachwinowych można sprawdzać, stosując metodę kierunkową lub uproszczoną. W metodzie kierunkowej naprężenia przenoszone przez spoiny rozkłada się na składowe równoległe i prostopadłe do osi podłużnej spoiny oraz składowe: normalną i styczną do płaszczyzny jej przekroju (rys. 9.3).
Rys. 9.3. Naprężenia w przekroju spoiny pachwinowej: aj. - normalne prostopadłe do przekroju spiny, ati - normalne równoległe do osi spoiny, tj. - styczne prostopadłe do przekroju spoiny. Tu - naprężenia styczne równoległe do osi spoiny
- naprężenia normalne prostopadłe do przekroju spoiny
- naprężenia normalne równoległe do przekroju spoiny
- naprężenia styczne prostopadłe do przekroju spoiny
- naprężenia styczne równoległe do przekroju spoiny
Przyjmuje się, że obliczeniowy przekrój spoiny przechodzi przez jej grań, a pole przekroju jest iloczynem grubości i długości odcinków spoin. Przy sprawdzaniu nośności nie uwzględnia się naprężeń normalnych równoległych do osi spoiny. W przypadku łączenia części z różnych materiałów przyjmuje się w obliczeniach właściwości mechaniczne materiału słabszego.
Kolejne kroki
1
1. Określenie grubości i potrzebnych charakterystyk geometrycznych spoiny lub układu spoin
2. Sprowadzenie sił obciążających układ spoin do środka ciężkości tego układu
3. Określenie najbardziej wytężonego punktu spoiny i obliczenie składowych naprężenia w tym punkcie
Objaśnienia 2
W zależności od sposobu obciążenia połączenia należy określić pole przekroju, środek ciężkości oraz moment bezwładności układu spoin. Spoiny o grubości mniejszej niż 3 mm i długości mniejszej niż 30 mm lub sześciokrotna grubość nie należy brać pod uwagę.
W przypadku obciążenia mimośrodowego należy uwzględnić dodatkowe momenty zginające lub skręcające występujące w spoinie.
Do wyznaczania naprężeń w punkcie spoiny przyjmuje się równomierny rozkład naprężeń w przekroju. Przyjmując, że przekrój spoiny jest trójkątem prostokątnym równoramiennym, naprężenia normalne i styczne prostopadłe do płaszczyzny przekroju spoiny otrzymuje się ze
wzoru: a± ~xL =a/V2.