Największą ruchliwością i zdolnością fagocytozy odznaczają się granulocyty zwane mikrofagami i monocyty - makrofagi. Limfocyty są natomiast głównym czynnikiem obronności chemicznej. Mikro- i makrofagi posiadają najwięcej enzymów głównie proteolitycznych, glikolitycznych i lipolitycznych oraz oksydazę, peroksydazę i katalazę. Zdolność poruszania się i diapedezy wzrasta pod wpływem zawartej w osoczu leukokininy oraz leukotoksyny wytwarzanej z rozpadłych komórek w miejscu zakażenia.
Odporność organizmu (immunitas) to zdolność rozpoznawania, ciał obcych, ich unieszkodliwiania, lokalizowania i usuwania na zewnątrz oraz zapobieganie przed ich wnikaniem do wnętrza organizmu.
Rodzaje odporności
dziedziczna nieswoista |
nabyta swoista | |||
gatunkowa rasowa indywidualna |
naturalna |
sztuczna | ||
czynnie |
biernie |
czynnie |
biernie | |
przechorowanie częsty kontakt z zarazkami |
droga łożyska droga siary |
szczepionki |
surowice zawierające przeciwciała |
Mechanizmy odporności nieswoistej:
• Bariery ochronne na powierzchniach styku środowiska wewnętrznego organizmu ze środowiskiem zewnętrznym (skóra, błony śluzowe, tkanka łączna)
• temperatura ciała
• Właściwości komórek żernych (chemotaksja, diapedeza, migracja, fagocytoza i pinocytoza leukocytów i komórek układu siateczkowo-śródbłonkowe)
• Inhibitory komórkowe i tkankowe (substancje hamujące rozwój bakterii i wirusów, wytwarzane w leukocytach, komórkach tkanek zmienionych martwiczo lub zapalnie)
• obecność limfocytów dużych i średnich powstających w szpiku i zwanych komórkami NK (natural killing celf) i K (killer celi) i pełniących nadzór immunologiczny i ochronę przed rozwojem komórek nowotworowych Ich błony posiadają błony, które nie wymagają wcześniejszego uczulenia antygenem
14